ชายหนุ่มจบปริญญา แต่ดันแต่งงานกับสาวแผงลอย เวลาผ่านไปเขาได้รับหนังสือหย่า
การมีความรัก เป็นเรื่องราวของการใช้ชีวิตคู่ที่มีการใช้ชีวิตร่วมกันผ่านพ้นปัญหาและอุปสรรคมานักต่อนัก มีความสุขบ้างมีความทุกข์บ้างปะปนกันไป และนอกจากการมีความรักที่มอบให้กันแล้ว สิ่งที่สำคัญไปกว่าความรัก นั่นคือ ความเข้าใจและความใส่ใจ และที่สำคัญความเห็นอกเห็นใจกันต้องมี ดังบทความต่อไปนี้ที่ได้สะท้อนแง่มุมในหลายๆด้านเกี่ยวกับความรักและการใช้ชีวิต โดยในเรื่องเล่ามีอยู่ว่า…
หลังจากเหน็ดเหนื่อยมาทั้งวัน หลังปิดไฟเตรียมเข้านอนภรรยาสาวได้คุยกับสามีว่า
“อาเฉียง ในวันพรุ่งนี้โรงงานในหมู่บ้านกำลังรับสมัครคนงาน พรุ่งนี้คุณจะลองไปดูไหม?”
อาเฉียง เป็นนักศึกษาที่จบจากมหาวิทยาลัยเพียงคนเดียวในหมู่บ้าน หลังจากที่ตนเองได้เรียนจบมานั้นก็ยังหางานที่เหมาะสมกับตัวเองไม่ได้สักที เขาเรียนจบมาและอยู่บ้านเฉยๆมาเป็นเวลานานกว่า 2 ปีแล้ว และรายจ่ายทั้งหมดที่มีภายในบ้านก็ตกเป็นหน้าที่ของภรรยา ที่ต้องไปตั้งแผงลอยขายของอยู่ตามข้างทางและตามตลาดนัดทั่วไป
อาเฉียงได้ตอบกลับว่า
“ผมเรียนจบตั้งมหาวิทยาลัย จะให้ไปเป็นคนงานในโรงงานได้หรอ ผู้หญิงอย่างคุณไม่มีวันเข้าใจ ระดับคนอย่างผมต้องทำงานบริษัทที่ยิ่งใหญ่” อาเฉียงไม่พอใจหันมาว่าภรรยา แล้วเข้านอนในทันที
“อาเฉียง ฉันไปขายของกลับมามืดค่ำ คุณอยู่บ้านทำอาหารเย็นแทนฉันได้ไหม” เหมยลี่ผู้ที่เป็นภรรยาถามสามีที่นั่งอยู่หน้าคอม ในขณะที่เธอกำลังเตรียมอาหารเย็น หลังจากที่ไปขายของตากลมตากแดดเหนื่อยร้อนมาทั้งวัน
“ผมเป็นผู้ชายนะ เรื่องที่ผมจะต้องทำคือเรื่องที่ยิ่งใหญ่การทำอาหารเข้าครัว ซื้อของใช้ภายในบ้านเป็นเรื่องของผู้หญิง คุณอย่ามาโยนสิ่งเหล่านั้นให้ผม” อาเฉียงตอบกลับด้วยท่าทีที่หงุดหงิด แต่ไม่แม้จะหันหน้ามามองยังคงนั่งเล่นเกมอยู่หน้าคอมต่อไป
แต่เหมยลี่ก็ไม่ยอมแพ้
“งั้นตอนกลางวันคุณมาช่วยฉันขายของมั้ย ช่วงนี้ลูกค้าเยอะ ฉันทำคนเดียวไม่ทัน เราสองผัวเมียช่วยกันขาย ร้านจะต้องไปด้วยดีแน่ๆ”
จริงแล้วเธออยากให้อาเฉียงมาช่วย ยิ่งตอนนี้เขายังหางานไม่ได้สักที อย่างนั้นสองผัวเมียมาช่วยกันทำร้านเล็กๆให้ใหญ่ขึ้นก็น่าจะดี แต่คำพูดของเธอก็ไม่สามารถทำให้เขาหันมาสนใจได้ เขาฟังเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
“โอ๊ย! ร้านคุณมันแค่แผงลอยเล็กๆ ผมเป็นถึงนักศึกษามหาลัย ไม่ไปขายอะไรเล็กน้อยอย่างนั้นหรอก”
เหมยลี่มองด้านหลังของอาเฉียงที่เอาแต่เล่นเกมส์ เธออ้าปากจะพูด แล้วก็ต้องหุบปากลง…วันเวลาผ่านไป อาเฉียงเอาแต่อยู่กับบ้าน รอโอกาสทองของเขา และเหมยลี่เองก็ไม่เคยพูดเรื่องนี้กับเขาอีกเลย
เธอออกไปขายของที่ร้านของเธอตอนกลางวัน กลางคืนกลับมาจัดการบ้านที่อาเฉียงทำรกไว้ เธอเหนื่อยจนหัวถึงหมอนก็หลับทันที ส่วนสามีถ้าไม่เล่นคอมพิวเตอร์ก็ออกไปกินเหล้ากับเพื่อนฝูง
อยู่มาวันหนึ่งเขาไปได้ยินว่า ลูกชิ้นปลาของเหมยลี่ไปเตะตานักธุรกิจใหญ่ เหมยลี่กำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนในบริษัท เขาก็รีบกลับบ้านไปคุยกับเธอทันที
“อาลี่ มีคนบอกว่ามีนักธุรกิจใหญ่มาสนใจลูกชิ้นปลาของคุณ คุณกำลังจะกลายเป็นหุ้นส่วนใหญ่”
“อืม ทำไมหรอ” เธอกำลังหันหลังให้เขา เตรียมอาหารเย็น
“นั่นมันบริษัทใหญ่ คุณแนะนำผมเข้าไปหน่อยสิ นี่เป็นโอกาสดีของผมแล้ว” อาเฉียงยิ่งพูดยิ่งดีใจ เขารู้สึกได้ว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
“คุณคุ้นเคยกับขั้นตอนการผลิตมั้ย”
“ไม่คุ้นอ่ะ”
“คุณมีคอนเนคชั่นมั้ย”
“ไม่ ไม่มีป่ะ”
“คุณมีประสบการณ์ด้านการบริหารมั้ย”
“ไม่มี”
เหมยลี่หันมาคุยกับเขา “แล้วบริษัทจะเอาคุณไปทำอะไร”
“ผมจบมหาวิทยาลัย ผมเคยเรียนในมหาวิทยาลัย”
ไม่นานหลังจากนั้นอาเฉียงก็ได้รับหนังสือหย่า
ข้างในมีกระดาษโน๊ตเขียนคำพูดของเหมยลี่
คุณทำอาหารเป็นมั้ย? ไม่เป็น
คุณเคยทำงานบ้านมั้ย? ไม่เคย
คุณเคยรู้เคยเข้าใจว่าภรรยาอย่างฉันลำบากแค่ไหนมั้ย? ไม่เคย
คุณเคยรับผิดชอบอะไรในครอบครัวมั้ย? ไม่เคย
ฉันเป็นผู้หญิง เป็นภรรยาของคุณ เวลาฉันทำงานเหนื่อยๆ ก็อยากให้คุณมาช่วยแบ่งเบา แต่คุณกลับเอาแต่เล่นเกมส์ กับออกไปกินเหล้ากับเพื่อนๆ
ฉันทำงานบ้านแสนเหนื่อย แต่คุณกลับบอกว่ามันเป็นหน้าที่ของฉันคนเดียว อาเฉียง งานการดีๆ รอไปๆ ก็ไม่มี ใจฉันก็เหมือนกัน
ในเมื่อทำงานหาเลี้ยงครอบครัวเป็นหน้าที่ของฉัน ทำงานบ้านเป็นหน้าที่ของฉัน ถ้าอย่างนั้นครอบครัวนี้ก็ไม่จำเป็นต้องมีคุณ คุณไม่เหมาะกับตำแหน่ง “สามี” อีกต่อไป
ในชีวิตของคนเรา เรื่องเล็กๆทุกเรื่องในวันนี้จะสะสมเป็นเรื่องใหญ่ของคุณในอนาคต เพราะฉะนั้นไม่ว่าเรื่องงานหรือหัวใจ
“ปฏิเสธ” ให้น้อย “ปฏิบัติ” ให้มาก
“บ่น” ให้น้อย “พยายาม” ให้มาก
“สนุก” ให้น้อย “ลำบาก” ให้มาก
ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย อยากให้คุณเข้าใจ คุณไม่ทำมีคนทำแทนคุณ คุณไม่พยายามมีคนกำลังพยายาม คุณไม่แข่งขันจะมีคนคัดคุณออก ทะนุถนอมคนที่อยู่ตรงหน้า ลองทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้า คุณแค่รับผิดชอบในการพยายาม โชคชะตาจะจัดการส่วนที่เหลือเอง
ขอบคุณข้อมูลจาก : thainewsfastest