คิดผิดมหันต์ “เพศที่ 3” เข้าไปใน “เรือนจำ 6 เดือน” อ่านเเล้วสงสารมากจริงๆ
เป็นเรื่องที่อ่านเเล้วน่าหดหู่จริงๆสำหรับชีวิตของเธอคนนี้ ซึ่งในเรื่อนจำนั้นไม่ได้สวยหรูอย่างที่คิดเเน่นอน ซึ่ีงเราจะพาเพื่อนๆมาฟังเรื่องราวของเธอคนนี้กันซึ่งเธอเป็นเพศที่ 3 ด้วย จะเป็นยังไงไปอ่าน
สมาชิกพันทิปหมายเลข 4378667 ซึ่งได้บอกว่าตัวเองเป็นเพศที่ 3 ที่ต้องเข้าไปรับโทษในเรือนจำเป็นเวลา 6 เดือน ได้ออกมาเล่าเรื่องราวเพื่อเป็นอุทาหรณ์โดยระบุว่า..
เราอยากมาเล่าเรื่อง ชีวิตเราที่เราไปเจอมา คือเราผิดเอง การติดพนัน เราทำงานที่หนึ่งเรายักยอกทรัพย์ พอเจ้าของเขารู้เราก็ทะเลาะแล้วสุดท้ายก็นำพาไป สู้การ ลักทรัพย์ การพนันทำให้เสียคนจริงๆ พอเราเสีย หนึ่งหมื่นเราก็อยากได้หนึ่งหมื่นคืน ใครที่ติดอยู่ เลิกเถอะครับ มัน ไม่ได้ทำให้ชีวิตคุณดีขึ้นหรอกครับ
ครั้งแรกที่โดนใส่กุญแจมือ ตอนนั้นเราคิดว่าเราเลวขนาดนั้นเลยเหรอ พอไปอยู่ที่ศาล ศาลตรงนี้ใครที่พอมีเงินถ้าคดีเล็ก ก็ทำเรื่องประกันได้ง่ายเราเห็นคนติดคุกเป็นๆที่ศาล ใส่ตรวน เรากลัวมากตอนนั้น ร้องไห้จนไม่รุ้ยังไง พ่อ แม่ มาหา ตอนนั้น เราทำให้พ่อแม่ต้องเสียน้ำตา พ่อกับแม่บอกว่าจะประกันไหม เดี๋ยวจะไปหยิบยืมเงินมาให้ เราบอกกับพ่อแม่ว่าไม่ต้องเราเป็นคนทำเอง เราต้องเราผิดชอบเอง ตอนนั้นถามว่ากลัวไหม ตอบเลยว่าโครตกลัว สั่นหมดไม่รู้จะทำไง
นักโทษที่ใส่ตรวน ที่เขาออกมาตัดสินโทษ คือกินอาหารกินข้าวแบบเรารับไม่ได้สุดๆ คือพวกเขารีบกินให้ไว เหลือบไปเห็นเด็กอายุ 19 หน้าตาเด็กๆ ใส่ตรวน เสื้อข้างหลังมีตัวอักษรเขียนว่าแดน3 เห็นตัดพ้อพ่อแม่ เรานั่งรอ นอนรอที่ใต้ศาล จน 5 โมงเย็น มีรถเรือนจำ ตำรวจเขาก็ใส่กุญแจเรา เราเหลือบไปเห็น กระเทยตัวเล็กๆ คนหนึ่ง เราก็เห็นเขากลัวมาก ตัวนี้สั่นไปหมด พอไปถึงหน้าเรือนจำ การทีเราเข้าไปในเรือนจำ คือทางเข้าลึกลับซับซ้อนมาก เรากลัวกลัวมาก ถึงปุ๊บ เขาให้เราถอดเสื้อหมด แล้วให้เราใส่ผ้าถุงลุกนั่งๆ แล้วจะมีคนเอา เครื่องมือมาตรวจที่ก้นเรา ว่ามีไรซุกซ่อนไหม คือแบบ เราต้องแก้ผ้าแล้วให้คนมา ตรวจ คือแบบโครตอายตอนนั้น
เราเข้ามาใหม่ต้องเข้าแดน 5 แดนแรกรับ พอเข้าไปถึงเขาให้เราแก้ผ้าหมดทุกอย่างแล้วอาบน้ำรวมกัน แล้วพาเราไปนั่งทานข้าว คือตอนเห็นข้าวเราแบบ อยากร้องไห้มาก แค่เห็นจานข้าวก็อยากจะร้องไห้อีกพอตาเหลือบไปเห็นข้าวน้ำตาเริ่มจะไหลอีกละ คือตอนนั้น อารมณ์ที่จะกินข้าวไม่มีเลย พอกินข้าวเสร็จเขาก็พาเราก็ขึ้นห้องนอน คนที่คุมอยุ่ในห้องนั้นก็จะมาถามเราว่า โดนคดีอะไร
คนในนั้นจะหันมาหาพวกที่มาใหม่ ซึ่งในนั้นมี คนอยุ่ในห้องประมาณ 30 มีผ้าบางๆให้คนละ 3 ผืนให้หนุน1ผืน ปู 1 ผืน แล้วห่มอีก 1 ผืน มันจะเป็นห้องเล็กๆ แล้วจะมีพวก นอนห้วชนกำแพง แล้วจะมีทางเดินตรงกลางแล้ว พวกที่มาใหม่คือต้องไปนอน ทางเดินตอนกลางคืนก็เตรียมรับเท้าของพวกที่นอนหัวชนกำแพง ได้เลย
พอตาเหลือบไปเห็นห้องน้ำ เอิ่มมันเป็นบล็อกเล็กๆให้คนเข้าไป ถ้าเดินไปใกล้ๆ เห็นหมดแหละ ใครอุจาระ นี้กลิ่นมาเลย นักโทษที่แดน 5 ที่เข้าไปใหม่คือแดนแรกรับ มีนักโทษแค่ 200-300 คน เรายังคิดว่าต้องแออัดแบบนี้เหรอ พอตกเช้ามา เขาก็พาเราไปตัดผมเกรียน สายๆ หน่อยก็ เอาเราไป นั่งกรอกประวัตินักโทษ บรรยากาศ หดหู่มากที่นี้ แล้วก็ฝึกระเบียบแถวแบบว่าเหนื่อยมาก ไปเรื่อยๆ จนเเราไปสนิทกับพี่ที่เป็นกระเทยในนั้น เขาช่วยเราทุกอย่าง แกเป็นกระเทยอายุเยอะละ สงสารแก มากหัวเข่าก็ไม่ดี ทำไรก็ยากลำบาก แต่แกขยันมาก แกรับจ้างซักผ้าให้นักโทษด้วยกัน ก็คิดเดือน 200-300 บาท
เห็นแกมีของกินเต็มไปหมดไม่เคยกินกับข้าวในนั้นเลยแกซื้อตลอด หลังมาๆ รู้ว่า แกเป็นพวกที่เห็นแก่ตัวมาก ขโมยผ้าเช็ดตัว ขโมยของพวกที่มาใหม่ รอขายให้กับพวกที่มาใหม่อีกที ซึ่งกางเกง ผ้าเช็ดตัวที่นี้จะแพงมาก ในที่นี้จะเอากาแฟ แทนค่าของเงิน กาแฟ 1 ซอง เท่ากับ 100 ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว 2-3 ซองเลย กับพวกที่มีเงิน ที่นี้จะมีเงินในบัญชี พ่อแม่ ใครฝากเงินไว้เยอะก็ได้กินดี อยากกินไรมีหมด พวกพ่อแม่มาบ่อย ญาติพี่น้องมาบ่อย ใครที่มีญาติติดคุก ให้แนะนำ ฝากเดือน 500-1500 พอ ให้รู้จักประหยัด ฝากเยอะไป ก็พวกหวังไม่ดีเยอะคอยเกาะกินเขาก้ใช้เงินเกินตัวอยู่ดี พออาบน้ำก็ให้อาบรวมกัน ขึ้นห้องนอนประมาณบ่าย 3 กว่าๆ ก็ขึ้นห้องนอนละ ชีวิตวนเวียนไปเรื่อยๆ เราอยู่แดน 5 ได้ประมาณ 2 เดือน กินข้าว ฝึกแถว เข้าแดน 3 นักโทษมีประมาณ 1000 กว่าคน มีทั้งแทงกัน โดดตึก อีกเยอะ แดน 5 ที่เราอยู่กลายเป็นเรื่องจิ๊บๆ
พอถึงวันย้ายไปแดน 3 เขาให้เราเอาเสื้อจากแดน 5 มา พวกๆ ที่อยู่ประจำช่วยงานผู้คุมแดน 5 พี่กระเทยที่ชอบขโมยผ้าเช็ดตัว ก็แบ่งเสื้อให้เรา คือ ถ้าเป็นวันธรรมดา จะใส่ได้ ชุด สีน้ำตาล กับสีฟ้า แล้วกางเกงเป็นกางเกงขาสามส่วนผ้านี้อย่างหยาบหนา แล้ววันเสาร์อาทิตย์ แต่งชุดสบายๆ ได้ ใครเอาชุดกีฬาแบบกากๆ ขายตามถนนคนเดินเข้ามานี้ ขายได้ชุดละเป็นพันถ้ามันสวยๆ นะ คนที่นี้ไม่ใส่กางเกงในนะ กางเกงใน หายอย่างบ่อย จนสุดท้ายเราก็ไม่ใส่ – – บางคนใส่กางเกงบอลแล้ว เห็นหมดอะถ้าเดินอะ
เราได้ย้ายแดน ไปแดน 3 ทั้งหมดร้อยกว่าคน พร้อมกับพี่กระเทยที่เข้าใหม่พร้อมกันด้วย ชื่อ พี่ กุ้ง [นามสมมุติ] แกเข้าออกบ่อยๆ มาก ออกไปก็ขนยา เลี้ยงผช แกไม่มีบ้านให้กลับคงมีปัญหาที่บ้านแหละสงสารนะพี่กุ้งแกเป็นเอดส์ด้วย แกมีผัวแกอยู่ที่แดน3 ละผัวแกชื่อพี่ ก้อง[นามสมมุติ] พี่กุ้งอายุประมาณ 30 กว่าละ ผัวแก 50 กว่าแหละ เดินไปถึงแดน 3 ก็ต้องแก้ผ้าอีกคือตอนแก้ผ้านี้ คนเห็นเป็นพันคนดูเยอะมาก ยืนบนตึกดู พวก ผชง. คือพวกนักโทษที่ไปฝึกแล้วได้ช่วยงานผู้คุม สั่งพวกเรา แก้ผ้าออกหมด นั่งลุกๆ นั่งๆ หันหน้าหันหลังคืนตอนนั้นสภาพคง@!#$!$#@$
สงสัยกลัวเราเอาสิ่งผิดกฏหมายเข้ามา พอไปถึง เราก็ได้ไปกินข้าวกับผัวพี่กุ้ง วันแรกที่เข้าแดน 3 เราได้นอนห้อง โรงเลี้ยงดีตอนที่ได้ขึ้นห้องช้าได้ขึ้นห้าโมง แล้วกะ ได้ลงห้องนอนก่อน ที่นี้มี 20 กว่าห้อง คนในแดน 3 มีพันกว่าคน แบบนักโทษเยอะมาก เราได้คุยกับผู้ชายคนหนึ่งเป็นมือปืนคุยไปคุยมาเขาก็มานอนกับเรา งง มาก เราไม่ชอบเขามากๆ เหมือนเป็นพวกใช้อำนาจเลย ตอนเราไปนอนกับคนอื่นเขาพูดขึ้นมาว่าเจอแบบนี้ข้างนอกจะยิงทิ้ง – – คือแบบตอนนั้นงงมาก เราผิดอะไร?? แบบโครตแย่จิตใจหดหู่มาก เขาตัดสินใบแรกมาตลอดชีวิตนะ แล้วก็เหลืออีก18ใบที่ยังไม่ได้ตัดสิน เราเคยถามเขาว่าฆ่าคนเยอะไหม เขาบอกว่าเอามาใส่ท้ายรถกะบะก็เกินอยู่ดี แบบน่ากลัวมาก ที่จริงโทษแบบพวกฆ่าคนตาย หรือ ข่มขืน น่าจะชีวิตต้องแลกด้วยชีวิตเนอะเข้าไปในนั้นพวกมันยังนั่งหัวเราะกันอยู่ดี กฏหมายบ้านเราเหมือนอ่อนมาก ใครยังอ่านอยู่บ้าง จะได้เขียนต่อ อยากตีแผ่หลายเรื่องให้ ทุกคนรู้ ว่าให้คิดก่อนทำอย่าทำก่อนคิด คนที่กินเหล้ากินบ่อยๆถึงเรียกว่าขี้เหล้า แต่คนที่ติดคุกแค่ครั้งเดียวเขาก็เรียก ขี้คุกละ!!
พ่อแม่เราแทบไม่มาเยี่ยมเลย เราแทบจะไม่ค่อยได้กินไรเลย น้ำหนักเราลดไป 30-40 โลเลย ตกใจตัวเองมาก คนในนั้นมีแต่มาทักเราว่าเราเป็นเอดส์ไหม แบบคือเราเคยทำงานไม่หนักมาก่อน แล้วเจอแบบ เราต้องฝึกๆ อยู่แดน 3 เราก็ได้ฝึก ประมาณ 1 เดือน แล้วเราก็ได้ เข้างานประจำเราอยู่ประจำคือโรงงานมีพวกสานอวน มีทั้งโรงเลี้ยง ซักผ้าของคนไปศาล
ออกแดน 8 ไปทำงานพวกสร้างปูน สร้างบ้านไม้ โต๊ะไม้พวกนี้จะได้เงินเยอะมาก 1000 กว่าๆ ต่อเดือน นี้คือเยอะแล้วนะ พวกเราใช้เงินซื้อกับข้าวกินกันวันละประมาณ 40 บาทเอง พวกกับข้าวก็มาจาก พวกหัวหน้าเอาเข้ามาขายได้อาหารถูกมากญาติใครที่โดนขอเงินซื้อกับข้าว5000-6000 นี้คุณโดนหลอกแล้ว แล้วก็สานอวนคือแบบน้อยมากพวกสานอวน ประมาณว่าสานทั้งเดือนได้เงินไม่ถึง 10 บาท เราเคยเห็น
คนแขวนคอในราวตากผ้าแบบว่า เกือบตาย เห็นแบบน้ำลายเต็มปากทั้งอุจาระทั้งปัสวะไหลออกมาหมดเขาลากออกไปจากที่ตาก ในนั้นส่วนมากคนที่คิดจะฆ่าตัวตายเยอะมาก พวกที่เหมือนเป็นโรคประสาทเยอะมากไม่เข้าใจว่าเขาจะจับมาทำไม บางคนกระโดดตึก เรายังเห็นมาแล้ว วิ่งบนโต๊ะแล้วกระโดดลงตึก แล้วไม่ตายด้วยนะ สุดยอดๆ อาหารที่นี้กินแทบไม่ได้จริงๆ เราต้องทำงานซักผ้ากับพี่กุ้งซักที 7-8 คนเดือนหนึ่งได้หลายพันเราทำหมดทุกอย่างซักผ้าห่มได้ผืนละ 30 บาท นวด ขายอาหารก็มีแบบเราสั่งอาหารไว้เยอะๆ แล้วเก็บไว้พออีกวันเราก็เอามาขายซื้อ 20 ขาย 25 ก็จะได้กำไร ขายอาหารส่วนมากไม่ได้กำไรหรอก พี่กุ้งเจอผช ก็แจกก็มี จะโกรธก็โกรธไม่ลง ก็ช่วยซื้อกับข้าวมากิน แม่เรานานๆ มาที กับพวกติดพนัน การพนันในที่นี้มีเยอะมาก ทั้งมวย ทั้งบอล ทั้งเปตอง เขาห้ามได้ไม่หมดหรอกยังไงการพนันมันก็ต้องมี
พวกมันก็พนันกันอยุ่ดีว่าวันนี้ เคยเจอพนันกันว่า วันนี้นักโทษใหม่จะมาเป็นเลขคู่หรือเลขคี่ ประมาณนี้ พวกให้กู้เงินยังมี ในที่นี้เราเคยบอกละว่าในนั้น กาแฟ คือแทนเงิน 100 มาม่าแทนเงิน 5 บาท พวกให้กู้ก็ปล่อยกู้กัน พอกู้แล้วไม่ได้ ก็มีแทงกัน เราไม่เคยเห็นนะพวกแทงกัน แต่ขึ้นบนเรือนนอนแล้วเราก็ได้ยินเขาคุยกัน ว่ามีคนโดนแทงคนเวลาลงจากเรือนนอนเป็นพันกว่าคนคนจะดันกันออกมีคนเบียดกันเบียดกันไปเบียดกันมามารู้อีกทีว่าโดนแทงแล้ว พวกนี้มีวิธีเยอะ เอาแปงสีฟันไปเหลาให้แหลมๆ เด่วมาต่อ เรื่องยาวมาก …..
เล่าถึงเวลาเราไปศาล ตื่นเช้ามารีบกินข้าวอย่างทุทักทุเล เก็บของไป ศาลจังหวัด รอประตูหน้าแดนเปิด เราถูกตีตรวนใส่ที่ขา ทั้งหนัก เราต้องเอาเชือกที่เอว ที่มัดกางเกง มัดกับตรวน เราห้ามใส่กางเกงใน ถามว่ากลัวไหมตอนนี้ มันหมดความกลัวไปหมดแล้ว เราชินชา สภาพแวดล้อมสอนให้เราเข้มแข็ง เรารู้ทันพวกที่จะโกงเราจะเอาเปรียบเรา เรานั่งรถไปที่ศาล คนหน้าศาลมาดูกันเต็มหมดเลย เราลงจากรถแล้วไม่พอ เราต้องหิ้ว อาหารไปด้วย คือ หม้อที่มีข้าวแล้วก็อาหาร คือ อาหารวันนั้น แกงผักกาดใส่หมู ที่ไม่มีหมูที่ผสมวิญญาณของหมู กับข้าวเหนียวที่ปั้นไม่เคยติดมือ เราเข้าไปแล้ว มีเด็กตัดพ้อพ่อแม่ เยอะมากให้รีบมาประกันตัวทั้งที่ตัวเองทำผิดแต่ทำให้คนอื่นต้องเดือดร้อน ต้องเสียน้ำตา เราไม่คิดจะเรียกให้แม่เรามาซักนิดเดียว พ่อแม่บางคนมา มีตำรวจที่เป็นนักโทษมากับเราข้างหลังเขียนตัวหนังสือตัวใหญ่ๆว่า นักโทษแดน 1 ซึ่งเป็นแดนที่ยาเป็นล้านเม็ดซึ่งพ่อแม่พี่น้องเขาซื้อข้าวมากฝากเยอะมาก เราเห็นเขามีข้าวเหนียวหมูทอด
วันนั้นเราอยากกินข้าวเหนียวหมูทอดมาก เราพยายามเดินไปใกล้ๆ เขาแล้ว พยายามที่จะให้เขาสงสารเราหรือเพื่อให้เขาถามเรา เพื่อที่จะได้กินข้าวเหนียวหมูทอด จนเขาหันมามองเราแล้วบอกว่ากินข้าวยัง เราตอบไปว่า ยังไม่ได้กินเลยครับ เขาก็ยื่นข้าวมันไก่ให้เรา พอเราได้ข้าวมันไก่ พวกข้างหลัง แม่มเอ้ย นักโทษที่มาตัดสินด้วยกัน เขาก็แย่งเรากินไปหมดสุดท้าย ได้กินข้าวมันไก่ 2 ช้อน บัดซบจิงๆ พยายามคิดว่าคนอื่นก็หิว เราพวกคดีเล็กตัดสินผ่านจอมิเตอร์ เราโชคดี ที่ เจ้าของเรารักเรามากเขาไม่เอาโทษเรา เขายอมความให้ แถมเป็นเวลากลางคืน เราเลยโดนแค่ 6 เดือน พวก ติด เป็น 3-4 ปีก็ช็อก เอาเรื่อง ตอนกลับ เรากลับเย็นมากพวกต้องรอพวกแดน1 สืบพยาน
พอกลับก็นั่งรถของเรือนจำกลับ แค่ 6 เดือนเรายังทนแทบไม่ได้พวก ตลอดชีวิตเขามีชีวิตอยู่ได้ยังไง พอเราไปถึงเรือนจำ ซึ่งไกลมาก เราก็ต้องลงจากรถ ให้เขาปลดตรวนให้ บางคน ข้อเท้าเป็นรอยเลย เราก็โดนสั่งให้ถอดเสื้อ นุ่งผ้าถุง แล้วถอดออกหมด ก้มๆ เงยๆ วิดพื้นกลัวเราลักลอบเอาสิ่งต้องห้ามมา แล้วเอาเครื่องไรไม่รุ้ มา จ่อตรงก้นอีกละเพื่อดูว่าเรามีไรไหม แล้วเราต้องไปกักตัวในแดน5ซึ่งมีห้องกักตัว 7 วัน แล้วพาเราไปตรวจฉี่ กลัวเราเสพมา แบบห้องนั้นอึดอัดมาก คิดดู มันเปน บริเวณเล็กๆ ที่มี ที่ปิดตาย มีทางออก ทางเดียว ให้เราอยู่แต่ในกรง พอเวลากินข้าวปล่อยออกมา แล้วอาบน้ำปล่อยออกมา เราต้องอยู่ทั้ง 7 วัน
เรื่องคาวโลกีย์ไม่ต้องพูดถ้ามั่วนะได้หมดแหละในนั้น บางคนเป็นเด็ก 18-19 กำลังวัยรุ่น ที่บอกว่าไม่ชอบกระเทยนะ มาอยู่เดือนเดียวแม่ม เอาหมดแหละ เรากลัวนะกลัวที่จะเป็นเอดทั้งคุกอะ กระเทยที่อยุ่ในนั้นครึ่งหนึ่งเป็นเอดส์ น่ากลัวมาก เสร็จ 7 วันเราก็กลับแดน 3 เด่วจะมาเล่าเรื่อง คาวโลกีย์ให้ฟังต่อ มนุษย์ทุกคนมีตัณหา อยากเป็นใหญ่ อยากอยู่เหนือคนอื่น
เราแค่อยากมาเตือนทุกคน ให้ทำไรให้คิดก่อนทำ อย่าทำแล้วค่อยคิด มานั่งแก้ปัญหา การพนันไม่เคยทำให้รวยคุณเล่นหนึ่งพันคุณเสียหนึ่งพันคุณก็ต้องแทงสองพันเพราะอยากได้หนึ่งพันคืน ถึงมีคนเขาว่าบ้านไฟไหม้ 10 ครั้งก็ยังไม่เท่าเล่นการพนันครั้งเดียว พวกที่มีเพื่อนติด พี่น้อง ก็ช่วยๆ กันเตือนกันห้าม คอยดูพวกเขาให้ดี
พวกที่มีญาติติดคุก เราแนะนำเลยอย่าส่งเงินให้เขาเยอะ มีคนมาอ้างเก็บเงินขอเงินก็อย่าให้ เราถูกสอนมาว่าให้รักตัวเองให้มากแต่วันนี้เราเป็นห่วงตัวเล็กมาก เราเขียนจดหมายหากันทุกเดือนเราอยากให้เขามีความสุขเราอยากให้เขาเจอคนที่รักเขา เราอยากให้เขาดูแลตัวเองได้ เราส่งเงินให้หมดนะทั้งพี่ ก้อง พี่ กุ้ง ตัวเล็ก เรารู้ความลำบาก แค่ปลาเผาตัวเดียวเราจำได้ต้องกินกัน ทั้งหมด 8 คน แม้แต่หัวปลายังแย่งกัน สิ่งเจอมามันแย่ๆ จิงๆ สภาพแวดล้อม มันหดหูมาก มันบั่นทอนจิตใจจริงๆ มาในวันนี้ คำว่า อิสรภาพ คือสิ่งที่ดีที่สุด
ใครที่มีญาติ แค่คุณไปเยี่ยมเขาก็ดีใจมากละ หรือ ไม่ก็เขียนจดหมายหา เราคิดว่าการที่ “รอ” ใครกับการที่เรา “รั้ง” ใครไว้ ปริมาณความเจ็บมันเท่ากัน คิดถึงตัวเล็กมาก เป็นสิ่งที่ดีที่สุดตอนที่อยุ่ในนั้น ขอบคุณคำพูดดีๆ กำลังใจทุกครั้งที่ให้
ขอบคุณทีติดตามนะครับ ผมจะมาเล่าให้จบคืนนี้ละ … ขอบคุณที่เป็นกำลังใจนะครับ ตอนนี้ผมมีงานที่ดีทำ ชีวิตผมค่อนข้างโอเคละ อยากจะทำสิ่งดีๆให้กับชีวิต อยู่ครับ เพื่อ ทดแทนกับสิ่งที่เราทำผิด
ใครที่อ่านจบคงจะจินตนาการภาพตามไปด้วย น่าหดหู่จริงๆ นี่คงจะเป็นเรื่องจริงๆ ที่เจ้าของกระทู้ไปประสบพบเจอมา แชร์เพื่อเป็นอุทาหรณ์ให้คนคิดก่อนทำ จะได้ไม่ต้องไปเจออะไรแบบนี้