สามีรีบออกจากบ้านแต่ลืมกระเป๋าเงิน พอกลับบ้านเจอภรรยา เลยขอเลิกทันที
มีเรื่องราวหนึ่งที่อยากให้ทุกคนได้อ่านกัน เป็นเรื่องราวของทางด้านสื่อต่างประเทศที่ได้ออกมารายงานว่า ได้มีชายหนุ่มคนหนึ่งที่มีชื่อว่า “อาคัง” เขาได้เติบโตมาในเมืองชนบทที่มีแม่เป็นคนเลี้ยงเดี่ยว เพราะฉะนั้นแล้วเขาจะอยู่กับแม่ของเขา 2 คนและได้สนิทสนมกับคุณแม่เขาเป็นอย่างมาก
ก่อนที่เขาจะแต่งงานเขาได้มีข้อแม้กับภรรยาของเขาว่า จะต้องรักและดีกับแม่ของเขาเป็นพิเศษ และที่สำคัญนั้นจะต้องคอยเลี้ยงดูในยามที่แม่ตนเองแก่ชราด้วย
ในตอนนั้นเข้าได้มีผู้หญิงหลายๆคนเข้ามาในชีวิตของเขา แต่เขากลับไม่เห็นด้วยกับพ่อแม่ เพราะผู้หญิงพวกนั้นคิดว่าคนสูงอายุไม่ควรอาศัยอยู่ในบ้านหลังเดียวกับพวกเขา
แต่มาวันหนึ่งเขาได้พบกับผู้หญิงคนหนึ่ง และผู้หญิงคนนี้ยอมรับในข้อตกลงข้อนี้ได้โดยเธอไม่สนใจว่าแม่ของเขาจะเป็นชาวไร่ชาวสวนหรืออย่างไร เธอบอกว่าเธอจะร่วมกตัญญูไปพร้อมกับอาคังและยังพูดอีกว่า กว่าแม่จะเลี้ยงเรามาจนเติบใหญ่ในทุกวันนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย เขาได้ยินและก็ยิ้มออกมาแต่ไม่ได้พูดอะไรออกไป
และเป็นคำพูดคำนี้เองที่ทำให้อาคัง คิดว่าผู้หญิงคนนี้แหละ ควรที่จะเป็นภรรยาของตนที่เหมาะสมที่สุด ดังนั้นแล้วพวกเขาจึงคบหาดูใจกัน สุดท้ายก็ได้ตกลงแต่งงานกันในที่สุด
พวกเขาทั้งสองจัดที่โรงแรมแห่งหนึ่ง เพราะว่าในช่วงนี้ธุรกิจการงานที่บ้านกำลังไปได้ดี ขอให้มีเงินเก็บอยู่บ้างไม่เป็นภาระค่าใช้จ่ายของใคร ในงานก็มีแขกมาร่วมมากมาย ทั้งญาติพี่น้อง เพื่อนรัก เพื่อนสนิท ลูกค้า อาคัง ได้สัญญาต่อหน้าต่อทุกคนว่า จะดูแลภรรยาคนนี้ให้ดีที่สุด จะทำให้ภรรยาคนนี้มีความสุขที่สุด จะไม่ให้ภรรยาคนนี้ลำบาก จะยอมทุกอย่าง จะยอมลำบากเพื่อคนคนนี้
หลังงานแต่งของเขาผ่านพ้นไปได้ด้วยดี พอตกดึกในช่วงที่เขากำลังจะเข้านอน จู่ๆภรรยาของเขาก็ตัวร้อน ไข้ขึ้นสูงหนักมาก อาคังจึงคิดว่า.. อากาศหนาวหิมะตกขนาดนี้ แต่ในงานแต่งเธอใส่แค่เสื้อผ้าบางๆ แน่นอนว่าจะต้องเป็นไข้หวัดอย่างแน่ เขาจึงรีบออกจากบ้านไปซื้อ ย า มาให้ภรรยาของตัวเอง เพราะว่าในบ้านไม่ได้มีสำรองเอาไว้เลย
แต่เมื่อเขาเดินออกไปได้ไม่นาน เขาก็นึกเอะใจว่าเขาลืมพกกระเป๋าเงินมาด้วยนี่ พอคิดว่าจะใช้แอปในการจ่ายเงิน ก็ดันลืมมือถือมาอีก ถึงต้องรีบวิ่งกลับบ้านไปเอาเงินสดและมือถือ
แต่พอเขาไปถึงหน้าประตูบ้าน เขาได้ยินเสียงมาจากภายในบ้าน พอแนบหูฟังก็ได้ยินเสียงภรรยาของเขากำลังตะโกนว่าแม่ของตัวเองอยู่
“แก่ขนาดนี้จะลงโลงอยู่แล้ว ยังจะทำอะไรแบบนี้อีก กลับไปบ้านนอกเลยไป ไม่ต้องมาใส่อยู่ร่วมกับเราสองคน”
เพราะเขาได้ยินแบบนี้เขาก็รีบเปิดประตูเข้าไป เขาเห็นแม่ยืนก้มหน้าไม่พูดอะไรเลย แม่ยืนน้ำตาตกใน ส่วนภรรยาของเขาก็ยืนเอานิ้วชี้หน้าแม่
เขาคิดว่า ทำไมช่างแตกต่างอะไรขนาดนี้ ตอนเช้ายังดูเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวานเรียบร้อย ทำไมพอถึงตกดึกถึงได้ดีขนาดนี้ อาคังโกรธเธอมาก เขาคิดว่าภรรยาคนนี้คือคนที่ดีที่สุด พร้อมที่จะดูแลแม่ของเขา อาคังคิดแล้วคิดอีก สุดท้ายก็ได้ตัดสินใจขอหย่ากับภรรยาของเขาในค่ำคืนนั้นทันที
เขาร้องไห้ ขอโทษแม่ที่นำพาผู้หญิงคนนี้เข้ามาในชีวิต
เมื่อเพื่อนๆได้อ่านมาจนถึงตรงนี้ เพื่อนๆมีความคิดเห็นกันอย่างไรบ้าง ลองแสดงความคิดเห็นกันหน่อยว่าสิ่งที่อาคังเขาทำถูกต้องไหม ต่อไปนี้ชีวิตของเขาจะต้องทำอย่างไรต่อไปดี?
ขอบคุณข้อมูลจาก : lookingforward