ไม่เลื่อนผ่าน คำสอน เซียนแปะ โรงสี
กราบสวัสดีครับคุณผู้อ่าน ในวันนี้ผมขอนำเสนอเรื่องราวดีๆ ที่จะช่วยให้คุณผู้อ่านรู้สึกมีกำลังใจในการใช้ชีวิตมากยิ่งขึ้น
อย่าเพิ่งเลื่อนผ่านไปไหน เพราะว่าสิ่งที่ผมกำลังจะบอก จะสามารถเปลี่ยนแปลงเรื่องราวในอดีตปัจจุบันและอนาคตของคุณผู้อ่านได้ หวังว่าสิ่งดีๆที่นำมาฝาก จะสามารถทำให้เพื่อนๆเริ่มต้นชีวิตใหม่ และมีกำลังใจในการสู้กับอุปสรรคปัญหาทั้งปวงที่กำลังจะเกิดขึ้น
ถ้าจะให้เลือกระหว่างขอนไม้กับทองคำ เราเชื่อว่าทุกคนคงเลือกทองคำอยากแน่นอน เพราะว่าขอนไม้นั้นไม่มีค่าอะไรเลย
แต่ทุกคนก็รู้ ว่าทองคำนั้นมีค่า เป็นสิ่งที่ต้องการของคนทั่วไป แต่ถ้าหากคุณกำลังจะจมน้ำ กำลังตะเกียกตะกายขึ้นจากน้ำ เชื่อว่าในตอนนั้น ขอนไม้ย่อมสำคัญกว่าทองคำอย่างแน่นอน
ลูกค้าของคุณก็เช่นกัน
คนบางคนก็เป็นแค่ลูกค้ารายเล็กรายย่อย ซื้อของน้อยชิ้น ทีละชิ้นสองชิ้น บางคนก็เป็นลูกค้ารายใหญ่ ซื้อขายกันทีเป็นจำนวนมากๆ
แต่ถ้าวันใดวันหนึ่งลูกค้ารายใหญ่ของคุณล้มลง เหลือเพียงแค่ลูกค้ารายเล็กที่ยังอุดหนุนคุณเป็นประจำ คนที่เป็นลูกค้ารายเล็กรายน้อยคนนี้แหละ เป็นคนที่คุณต้องการมากที่สุด
ในช่วงระยะเวลาที่คุณเจอกับวิกฤต ลูกค้ารายย่อยก็เปรียบเสมือนขอนไม้ ที่คอยช่วยพยุง คอยช่วยให้คุณผ่านพ้นวิกฤตนั้นไปได้
เพราะฉะนั้นแล้ว อย่าได้มองข้ามสิ่งสำคัญของลูกค้าแต่ละแบบ ลูกค้าทุกคนนั้นล้วนมีความหมายแตกต่างกัน ไม่ควรที่จะตัดสัมพันธ์เพียงเพราะเขาเป็นลูกค้ารายเล็กเท่านั้น
คำสอนจากแป๊ะโรงสี
คุณอย่ามัวแต่คิดว่ารวยแล้ว แล้วจะใช้เงินใช้จ่ายแบบฟุ่มเฟือยสุรุ่ยสุร่ายได้ เพราะว่าในวันที่ตกอับ มีเงินแค่ร้อยเดียวก็อาจจะมีค่ามากมายมหาศาล
คุณอย่าคิดว่าร่างกายจะแข็งแรงไปตลอดช่วงอายุ ไม่มีวันเจ็บไม่มีวันป่วย ตอนที่อายุยังน้อย อะไรก็ทนได้หมดแหละ ทำงานไม่มีวันหยุดก็ทำได้ พอแก่ตัวขึ้นมา ทำนิดทำหน่อยก็รู้สึกเมื่อยล้าหมดแรง เหนื่อยง่าย ป่วยเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทำงานมาหนักๆกำไรมากแค่ไหนก็ไม่คุ้ม จะลงโลงวันไหนก็ไม่มีกำหนด
อย่าได้หลงทะนงตัวว่าตัวเองนั้นยิ่งใหญ่ อย่าได้หลงตัวเองนั้นอยู่เหนือมากกว่าคนอื่น จงจำเอาไว้เสมอว่า คนรวยหลายคนที่เราเห็นนั้น ไม่ได้รวยตั้งแต่กำเนิดอย่างที่เราอคติและคิดเอาไว้ บางคน เขาสร้างมากับมือจากไม่มีอะไรเลยก็ได้
ต้นไม้เพียงแค่ต้นเดียว สามารถทำไม้ขีดไฟได้หลายก้าน แต่ไม้ขีดไฟแค่ก้านเดียว ก็สามารถที่จะเผา ป่าได้ทั้งผืนเช่นเดียวกัน
คุณลองมองดูนกสิ ตอนที่มีชีวิตอยู่ มันจะเลือกกินหนอนเป็นอาหาร แต่พอมันจากโลกไปแล้ว มันกลับถูกหนอนกินเป็นอาหาร มันจะแตกต่างอะไรกับคนล่ะ
ไม่มีใครใหญ่กว่าใครไปได้หรอก
จงอย่าได้ลืมตัว อยากได้หลงทะนงตน แล้วคิดว่าตัวเองนั้นอยู่สูง อยู่ตลอดรอดฝั่งตลอดไป เพราะแม้แต่นกที่บินสูงที่สุดในโลก สุดท้ายแล้วก็ยังต้องลงมาแปะพื้นเพื่อที่จะพักผ่อน ดังนั้นแล้วจงอย่าได้ไปดูถูกใครเลย ทำตัวเองให้ดีที่สุด
จงอย่าได้ประมาท ชีวิตนั้นมีความไม่เที่ยงเป็นแก่นแท้ สังขารไม่เคยเลือกอายุ และไม่แยแสว่าคุณจะร่ำรวย เป็นมหาเศรษฐี มีอำนาจบาทใหญ่มากแค่ไหน สุดท้าย ก็ต้องจากไปเหมือนกันทุกคน
ฉบับปรับปรุง เรียบเรียงใหม่ / เขียน / เรียบเรียงโดย : Postsod
ไม่อนุญาตให้คัดลอก ทุกกรณี บทความมีลิขสิทธิ์