สละเวลาอ่าน 1 นาทีสั้นๆ “ลูกรัก.. อย่าลืมอ่านสิ่งที่แม่เขียน” ซึ้งมาก
ลูกรัก..
ตอนที่เจ้ายังเด็ก แม่ใช้เวลาทั้งหมดค่อยๆ สอนให้เจ้าใช้ช้อนใช้ตะเกียบคีบอาหาร สอนเจ้าใส่รองเท้า สอนเจ้ากลัดกระดุม สอนเจ้าใส่เสื้อผ้า อาบน้ำให้เจ้า เช็ดอุจาระปัสาวะให้เจ้า สิ่งเหล่านี้แม่ไม่เคยลืม…
หากวันหนึ่ง…
แม่จำอะไรไม่ได้ หรือเริ่มพูดช้าลง ขอเวลาให้แม่สักหน่อย รอแม่ได้ไหม ให้แม่ได้คิด…
บางครั้ง สิ่งที่แม่อยากจะพูดกับเจ้า แม่อาจจะพูดกับเจ้าไม่ได้อีกแล้ว…
ลูกรัก ลูกจำได้ไหม แม่ต้องสอนเจ้ากี่ร้อยครั้งให้เจ้าพูดว่าคำว่าแม่ได้…
แม่ดีใจมากแค่ไหนที่เจ้าเริ่มพูดเป็นประโยคได้
แม่ต้องตอบคำถามของเจ้ากี่ร้อยครั้ง กว่าเจ้าจะเข้าใจในสิ่งที่เจ้าสงสัย…
ดังนั้น…
หากวันหนึ่ง แม่ถามเจ้าซ้ำแล้วซ้ำอีก กับเรื่องเดิมๆ ขอให้เจ้าอย่ารำคาญจะได้ไหม?
ตอนนั้นแม่อาจกลัดกระดุมเสื้อไม่ได้ ยามกินข้าวอาจหกเลอะเสื้อผ้า เจ้าอย่าเอ็ดแม่ได้ไหม?
ขอให้เจ้าอดทน และอ่อนโยนกับแม่ได้ไหม?
ขอเพียงเจ้าอยู่ข้างๆ แม่ แม่ก็รู้สึกอุ่นใจ…
ลูกรัก…
วันนี้ขาของแม่เริ่มอ่อนแรง ยืนได้ไม่ค่อยนาน เดินเหินลำบาก ขอให้ลูกจับมือ และพยุงแม่ไว้ เหมือนวันที่เจ้าหัดเดิน
แม่ก็พยุงเจ้าอย่างนี้เหมือนกัน…
#อยู่กับแม่จนถึงวันที่แม่สิ้นใจนะ..
แม่คะ หนูคิดถึงแม่ค่ะ !
3 ขวบ: แม่คะ หนูรักแม่เท่าฟ้า
10 ขวบ: แล้วแต่แม่
16 ปี: เธอรู้ไหม แม่ฉันนี่ยุ่งจริงๆเลย
18 ปี: ไม่อยากอยู่บ้านแล้ว
25 ปี: แม่คะ ตอนนั้น แม่พูดถูกแล้วคะ
30 ปี: ฉันขอกลับไปเยี่ยมแม่ฉันนะ
50 ปี: ฉันไม่อยากสูญเสียแม่
70 ปี: ขอเพียงแม่ยังมีลมหายใจอยู่ ให้ฉันทำอะไรฉันก็ยอม
เรามักจะพูดคุยกับแม่เสมอ
“แม่คะ เสื้อของหนูอยู่ไหน?
แม่ครับ เย็นนี้พวกเราจะกินอะไรดี?
แม่ หนูออกไปข้างนอกได้ไหม?
แม่…..ผมหิวข้าว”
ส่วนที่คุยกับพ่อ มักจะแค่ประโยคนี้
“พ่อ แม่อยู่ไหน?”
เวลาเราไม่สบาย แม่บอกว่า “หนูอย่าเป็นอะไรนะลูก หนูอย่าทำให้แม่ตกใจ”
เวลากินข้าว แม่บอกว่า “กินเยอะๆนะ แม่ไม่ค่อยหิว”
เวลาแต่งงาน แม่บอกว่า “ไม่ต้องห่วงแม่นะ แม่อยู่ได้”
แต่เวลาแม่ไม่สบาย แม่บอกกับเราว่า “แม่ไม่เป็นอะไร”
ลองสังเกตสักนิด ผมของแม่คุณหงอกมากขึ้นกว่าปีที่แล้วหรือไม่?
นานเท่าไหร่แล้วที่คุณไม่ได้กอดแม่!
แม่ มีได้เพียงแค่คนเดียว หากไม่รักแม่ คุณจะรักใคร?
ขอขอบคุณ : สุพลชัย วัฒนชัยกุลวงศ์, คำคมผู้นำ ถ้อยคำแห่งปราชญ์
เรียบเรียงโดย : Postsod