ทำงานแลกเงินอย่างเดียว ทุ่มเทไป ใจแลกใจ ใช้กับ ผู้บริหารไม่ได้ ทำให้รู้ว่าเราไม่ได้คิดคนเดียว
หลายบริษัท
บริษัทจัดโบนัสให้พนักงาน แต่พนักงานกลับได้รับน้อยในมุมของจำนวน เดือนเท่ากัน แต่ระดับใหญ่ๆหลักแสน พนักงานหลักไม่กี่หมื่น เพียงเพราะผู้หลักผู้ใหญ่เห็นว่า ให้น้อยๆเดือน เป็นการสนับสนุนนโยบายบริษัท….ลืมคิดไปว่า ความสุข สิ่งของกลับบ้าน ไปห้าง คนเงินมากเงินน้อยก็ต้องจ่ายเท่ากัน
บริษัทจัดกิจกรรมภายใน เพื่อพนักงาน โยคะ ตีเเบต เตะบอลสนามหญ้าเทียม บลาๆๆๆ แต่พนักงานเลิกงานสองทุ่ม เข้ากะ จะเอาเวลาไหนไปใช้เงินใช้กิจกรรมโรงงาน สรุปตกลงกิจกรรมนี้ทำมันขึ้นมาเพื่อใคร ….หลังเลิกงาน ก็แทบตาย ทำงานยันวันเสาร์ วันหยุดวันเดียว ให้ไปโยคะ เนี่ยนะ
บริษัทจัดงานเลี้ยงปีใหม่ให้พนักงาน ตีมนั่น ตีมนี่ กินหรู นอนแพง เราลืมไปหรือเปล่าว่า การมีกฎกติกามากมายในเวลาทำงานมันก็มากพออยู่ละ ยังจะมากะเกณฑ์ทำกิจกรรมนั่นนี่ ลีลาเยอะ เอาตรงๆ ขอเหล้าเยอะๆดนตรี โคโยตี้ เมาละส่งบ้าน จับรางวัลชิ้นใหญ่ๆเยอะๆมันเพียงพอละ
บริษัทพยายามตัดชุดสวย ทำป้ายสวย โรงงานสะอาด แต่กลับไม่เคยนั่งคุยนั่งถามพนักงาน ว่าภายใต้เปลือกนั้น อุปกรณ์ทำงานดีมั้ย อาศัยในโรงงานแล้วรู้สึกยังไง ต้องทำไงถึงจะทำให้พนักงานอยากมาทำงานมากกว่าอยากกลับ คิดสิคิด อย่าเอาแต่ saving ๆๆๆๆๆ
บริษัทตอบแทนพนักงานด้วยการสร้างแรงจูงใจ ทำแทบตายค่ากะหลักสิบ ค่าเบี้ยขยันไม่พอค่าไฟ แถมบีบให้ทำรางวัล 5ส KAIZEN พัฒนานั่นนี่ ขยี้เป้า ที่ให้กลับมาแค่แผ่นกระดาษที่เรียกว่าใบประกาศ กะเงินที่หารกันได้คนละห้าร้อย ทั้งที่ทำไปเซฟได้เป็นล้านๆ
บริษัทที่บอกเสมอว่าเห็นพนักงานสำคัญ เป็นแรงกำลัง แต่…..สุดท้าย ผู้บริหารแทบตีนไม่ติดดิน และ หลายๆที่คนได้ดิบได้ดีมีเพียงคนที่นั่งในห้องแอร์เย็นๆ แค่นั้น
อย่าทำให้เค้าคิดว่าเค้าเลือดสีโคลนนะผู้บริหารทั้งหลาย….คุณเท่านั้นคือตัวแทนพวกเค้าและคนกำหนดนโยบายบริษัท ท่องไว้ เราและพนักงานคนไทยด้วยกัน คนเหมือนกัน อยากได้อยากมีเหมือนกัน
สงสารคนที่นั่งมองเวลาคุณเดินถือกระเป๋า ขับรถออกจากโรงงานตอนที่เค้ายังยืนทำงานกันอยู่บ้าง
ขอขอบคุณ : เล็ก กระจอกไรเดอร์