คุณกำลังเป็นคนรัก หรือคนถูกรัก อ่านให้จบก่อนจะสูญเสีย

คุณกำลังเป็นคนรัก หรือคนถูกรัก อ่านให้จบก่อนจะสูญเสีย

ชีวิตของคนเราทุกคนถูกสร้างมาเพื่อใช้ชีวิตในแบบของตัวเอง และไม่มีใครที่จะสามารถอยู่คนเดียวได้ เขาจึงได้สร้างคนอีกคนเพื่อมาคู่กัน แต่สิ่งหนึ่งที่เราจะต้องมีในการใช้ชีวิตคู่ นั้นคือ ความรัก ความเข้าใจ ถ้าอยู่ด้วยกันแล้ว แต่ไม่มีความรัก ไร้ความเข้าใจ วันหนึ่งก็จะไปกันไม่รอด

ชายหนุ่มมีแฟนสาวอยู่คนหนึ่ง

หญิงสาวหน้าตาธรรมดา เธอไม่ชอบแต่งหน้าแต่งตาเหมือนหญิงสาวทั่วไป สีไวโอลินไม่เป็น

ทำกับข้าวไม่เป็น แต่เป็นคนอ่อนโยนรู้จักเอาใจ

เธอซื้อกับข้าวสำเร็จไปฝากชายหนุ่มทุกค่ำ เธอบอกว่ามันเป็นทางผ่านพอดี

เธอมักจะออดอ้อนหลังทะเลาะกันทุกครั้ง ขอให้เขาอภัยที่เธอมักเอาแต่ใจ

เธอมักโทรหาก่อนที่เขาจะนอนเพื่อกล่าวคำว่าราตรีสวัสดิ์ เธอบอกขอให้เขานอนหลับฝันดี

เธอมักจะโบกมือให้เมื่อเขาออกไปเที่ยวสนุกกับเพื่อนๆ เธอยืนโบกมืออยู่หน้าบ้าน

บอกกับเพื่อนของเขาทุกคนว่า “เที่ยวให้สนุกนะคะ”

เธอรู้ความ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้รักเธอมากนัก

เขาแค่รู้สึกว่ามีแฟนอยู่เป็นเพื่อนยังดีกว่าอยู่คนเดียว

เมื่อวันเวลาผ่านไปนานวัน ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกเบื่อ

ดังนั้น

ชายหนุ่มจึงเริ่มค่อนขอดว่ากับข้าวที่เธอซื้อมาไม่อร่อยถูกปาก

ยามทะเลาะกันเขามักจะด่าทอเธอแบบสาดเสียเทเสีย

ไม่เคยโทรศัพท์เพื่อบอกราตรีสวัสดิ์เธอ มีแต่รอให้เธอโทรมาเอง

เมื่อออกไปเที่ยวกับเพื่อนๆจะไม่ยอมรับโทรศัพท์ของเธอ

แม้กระทั่งดุด่าว่าเธอต่อหน้าคนอื่น ว่าเธอมาสาย ว่ามาแล้วหลบไปเที่ยวไหน?

แต่เธอไม่เคยโกรธชายหนุ่ม เธอได้แต่ก้มหน้าและถอนหายใจ

พอวันรุ่งขึ้น เธอก็ทักทายเขาเหมือนเมื่อวานไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

เขาจึงไม่เคยเห็นน้ำตาของเธอ เพราะเธอเข้มแข็ง

นี่คือข้อดีของหญิงสาว แต่กลับเป็นสิ่งที่ชายหนุ่มแอบคิดว่าเธอไม่มีความเป็นผู้หญิงเอาเสียเลย

วันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันเกิดของหญิงสาว แต่ชายหนุ่มกลับไม่จำ

การเปลี่ยนแปลงจึงเกิดขึ้น

ตั้งแต่เมื่อวานเย็นจนถึงบ่ายของอีกวัน หญิงสาวไม่ได้โทรศัพท์หาชายหนุ่มเหมือนดั่งเคย

ค่ำนี้ เวลานี้ เธอมักหิ้วถุงอาหารมาให้เขาพร้อมรอยยิ้ม

“ขอโทษค่ะ ฉันมาสายแล้วใช่ไหมคะ วันนี้งานยุ่งมากเลย”

แล้วรีบกุลีกุจอเทอาหารใส่จานชามมาเสริฟให้เขา

เมื่อเขาเดินไปนั่งที่ห้องรับแขก ก็เห็นว่าที่ประตูมีจดหมายฉบับหนึ่งสอดไว้

จดหมายจ่าหน้าซองถึงเขา เขาจำได้ดีลายมือนี้ของหญิงสาว

เมื่อเขาเปิดอ่าน

“ที่รัก คุณรู้ไหมคะ ว่าการถูกรักจากใครสักคนนั้นเป็นอย่างไร?

คนที่ถูกรักนั้น มักมีคนเตรียมกับข้าวให้ทานทุกวัน

คนที่ถูกรักนั้น ยามทะเลาะกัน หน้าที่ง้อก่อนเป็นของอีกฝ่ายเสมอ

คนที่ถูกรักนั้น มักได้รับโทรศัพท์จากอีกฝ่ายเสมอทุกๆวัน

คนที่ถูกรักนั้น เมื่อออกไปเที่ยวกับเพื่อนนั้น เขาไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลัง

คนที่ถูกรักนั้น ต่อให้เขาทำความผิดอะไร อีกฝ่ายก็ไม่ด่าว่าให้เสียหายหรือเสียใจ

แต่กลับได้รอยยิ้ม การโอบกอดและให้อภัยจากเธอ

ที่รักคะ คุณรู้ไหมคะ ว่าการรักใครสักคนนั้นเป็นอย่างไร?

ต่อให้เธอยุ่งยังไง ตกเย็นทุกวันเธอจะจัดหาอาหารเตรียมไว้ ต่อให้เหนื่อยก็ยินดีทำ

แม้เกือบจะถูกชนรถเพราะไปซื้ออาหาร แต่ก็ไม่ยอมปริปากบอก เพราะกลัวว่าเขาจะเป็นห่วง

การรักใครสักคนนั้น

ต่อให้รู้ว่าเขาหาเรื่องอย่างไร้เหตุผล แม้จะถูกตำหนิหรือด่าทอ เธอกลับยอมอดสูเอ่ยคำขอโทษก่อน

การรักใครสักคนนั้น

ต่อให้รู้ทั้งรู้ว่าเสียงตอบโทรศัพท์จะพูดแบบขอไปที โทรไปบางครั้งก็ไม่ยอมรับสาย

แต่ก็อดใจไม่ได้ หากไม่โทรก็ไม่วางใจ

การรักใครสักคนนั้น

ยามที่อีกฝ่ายออกไปเที่ยวกับเพื่อน แม้เธอจะห่วงเพียงใด

แต่ต่อหน้าเพื่อนๆของเขา เธอต้องฝืนยิ้มแย้มทำเป็นแจ่มใส เพื่อให้เกียรติชายคนรักของเธอ

การรักใครสักคนนั้น

ต่อให้รู้ทั้งรู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้รักเธอ แต่เธอก็ยังคงพยายาม กลั้นน้ำตาเอาไว้เพื่อชายที่เธอรัก

ฉันพยายามที่จะรักคุณ แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกเหนื่อยเหลือเกิน

ฉันขอเดินจากคุณไปเอง เพื่อขอเป็นคนที่ถูกรักจากคนอื่นบ้าง

ลาก่อนค่ะ ขอให้คุณพบเจอคนที่คุณรักในเร็ววัน”

เมื่อชายหนุ่มอ่านจบ เขาพึ่งเข้าใจ

ว่าการ ถูกรัก เป็นความโชคดีขนาดไหน

แต่การ รัก ต้องใช้ความอดทนมากเพียงเท่าใด

และตอนนี้ท้องเขาก็ร้องแล้ว กลับไม่มีอาหารวางไว้บนโต๊ะเหมือนเดิมเสียแล้ว

เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่า ทุกครั้งที่ทะเลาะกัน เธอคือฝ่ายถูกแต่เธอไม่เคยเรียกร้องอะไร

เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่า เมื่อคืนวานทำไมเขารู้สึกเหมือนขาดหายอะไรไป

ที่จริงก็เพราะไม่ได้รับโทรศัพท์บอกฝันดีจากเธอนั่นเอง

เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่า ทำไมเพื่อนๆต่างชื่นชมแฟนของเขา

เพราะเธอไม่เคยกีดกันเมื่อเขาจะไปเที่ยวกับเพื่อนๆตามลำพังเลย

เขาเพิ่งรู้สึกตัวว่า เธอดูแลเขาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

แต่เขากลับมองไม่เห็นค่าแถมยังรู้สึกรำคาญ จนมาถึงตอนนี้ วันที่ได้สูญเสียเธอไป

คนที่ถูกรัก ขอให้คุณจงรักษาวาสนาที่มีอยู่ อย่าได้คิดว่าการที่เขาหรือเธอโทรหาคุณ

ยิ้มให้คุณ ซื้อหาอาหารมาให้คุณนั้นเป็นสิ่งที่เขาและเธอสมควรต้องทำ เพราะไม่มีใครเป็นหนี้ใคร

ขอบคุณข้อมูลจาก : คิดเป็น