พ่อสามี “ล็อคห้องตลอด3ปีเต็ม” ไม่ให้ใครเข้าไป เมื่อท่านล้มป่วยจึงพังประตูเข้าไป ภายในห้องเต็มไปด้วย..
สำนักข่าวต่างประเทศรายงาน มีสองสามีภรรยาคู่หนึ่ง ทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนมหาวิทยาลัย หลังเรียนจบ พวกเราจึงตั้งรกรากอยู่ในเมือง หางานที่มั่นคงทำ
สามีเป็นลูกคนเดียว สามีเคยเล่าให้ฟังว่า แม่ของเขาก่อนหน้านี้สุขภาพร่างกายไม่แข็งแรง เจ็บป่วยอยู่บ่อยครั้ง หลายปีต่อมาแม่ก็เสียชีวิต ตอนที่ฉันแต่งงานกับสามีแม่ของเขาก็เสียชีวิตแล้ว หลังจากนั้นเป็นต้นมาพ่อสามีก็ใช้ชีวิตตามลำพัง
เมื่อเราแต่งงานกัน ฉันกับสามีจึงปรึกษากันว่าจะรับพ่อสามีมาอยู่ด้วยกับเรา ปล่อยให้เขาอยู่บ้านที่ชนบทเพียงลำพังน่าสงสารมาก หลังจากที่พ่อสามีย้ายมาอยู่ด้วยกัน สามีดีใจมากกระโดนกอดฉันอย่างแน่น บอกว่าเขาตาถึงมาที่ได้ภรรยาที่ดีแบบนี้
ในช่วงแรกๆที่พ่อย้ายมาอยู่บ้านเรานั้น ยังไม่ค่อยเคยชิน อาจเป็นเพราะคนชราต้องพักบ้านที่เป็นตึก ไม่เหมือนบ้านชั้นเดียวหลังเก่าที่เคยอยู่ ฉันจัดเก็บทำความสะอาดห้องหนึ่งให้พ่อ ห้องไม่ใหญ่มาก พอใส่เตียงและตู้เสื้อผ้าและโต๊ะตัวหนึ่งเท่านั้น
ผ่านไป 3 เดือน พ่อสามีก็เก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้องนอนของตนเอง ไม่ค่อยชอบออกไปเดินเล่นนอกบ้านเท่าไหร่ เมื่อออกนอกบ้านพร้อมพวกเราเวลาไปกินข้าว หรือซื้อของ เขาก็จะรีบเดินเข้าห้องนอนตนเองทันที ปกติจะใช้เวลาอยู่แต่ในห้องนอนมากกว่า เมื่อเข้าห้องก็ล็อคประตูทันที ไม่ยอมให้พวกเราเข้าไป เหมือนมีเงื่อนงำอะไรบางอย่างในห้อง ที่ไม่อยากให้พวกเราเห็น
ผ่านไปอีก 1 เดือน จู่ๆพ่อสามีก็ล็อคห้องอีกแล้ว ทำให้ฉันรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก ถามพ่อสามีหลายครั้งก็ไม่ยอมบอก มันมีอะไรสำคัญมากขนาดที่ต้องซื้อล็อคมาล็อคห้องเลยหรอ ในคืนนั้นเอง ฉันก็เอาเรื่องนี้ไปบอกสามี สามีก็ตกใจมากจึงถามพ่อหลายรอบก็ไม่ยอมพูดอะไร ได้แต่พูดว่า “ไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉัน” ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา เราก็รู้สึกชินกับเรื่องนี้ไปแล้ว และไม่พูดอะไรมากมายอีก
เวลาก็ผ่านไป 3 ปี มีอยู่ครั้งหนึ่งพ่อสามีล้มป่วยอย่างหนัก ลุกขึ้นเองไม่ได้ ตอนแรกฉันแรกพ่อสามียังไงเขาก็ไม่ยอมออกมาจากห้อง ทำเอาฉันและสามีตกใจมาก ในใจคิดว่าขอให้อย่าเกิดอะไรไม่ดีกับพ่อเลย
หลังจากที่เรียกอยู่นาน สามีก็ตัดสินใจพังประตูเข้าไปทันที พวกเราเห็นพ่อนอนนิ่งอยู่บนเตียง ในอ้อมกอดยังกอดรูปภาพของแม่สามีไว้แน่น ตรงฝาผนังมีรูปของแม่สามีติดไว้แน่น บนโต๊ะยังมีจดหมายหลายฉบับ มีตัวหนังสือมากมาย ถึงตอนนี้พวกเราถึงเข้าใจว่า จดหมายเหล่านี้ก็คือจดหมายที่พ่อสามีเขียนให้แม่สามีที่อยู่บนสวรรค์นั้นเอง เนื้อหาในจดหมายเป็นความระลึกถึงและคิดถึงอาลัยหาต่อแม่สามี
ในตอนนั้นฉันและสามีน้ำตาไหล ที่แท้แล้วที่พ่อสามีไม่อยากให้พวกเราเข้าไปเป็นเพราะว่าในห้องของพ่อสามีมีแต่เรื่องราวของแม่สามี ก่อนหน้านี้พวกเราไม่ใส่ใจความต้องการของพ่อสามี
ในตอนนั้นเราทั้งสองได้แต่กอดพ่อไว้แน่น และบอกท่านว่าพ่อค่ะ/ครับ พวกเราขอโทษที่ไม่ได้ใส่ใจในความต้องการของพ่อเลย จากนี้ไปพวกเราจะเอาใจใส่พ่อให้ดีกว่านี้นะคะ/ครับ
ในบางครั้งสิ่งที่เราคิดว่าดีให้โดยความหวังดี อาจจะไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากได้ เพราะฉะนั้นแล้วหันมาใส่ใจคนในครอบครัวให้มาก รักและเอาใจใส่เป็นสิ่งที่สำคัญ!