อย่าคาดหวังอะไรจาก ‘คนหลงลืมบุญคุณ’ ต่อให้ทำดีแค่ไหน มันก็ไม่มีทางจำ
คนเราทุกคนนั้นจำเป็นที่จะเข้าใจชีวิตความเป็นอยู่ของมนุษย์ในหลายๆมุมหลายๆด้าน สิ่งที่เราเห็นอาจไม่ใช่สิ่งที่เป็น อะไรหลายๆอย่างเราจำเป็นต้องเรียนรู้และใช้เวลาในการตัดสินใจอย่างมาก ไม่ใช่แค่ผิวเผินแล้วก็ตัดสินใจสิ่งนั้นไปแล้ว…
ไม่มีใครยิ่งใหญ่ จากการ “หลงลืมบุญคุณ”
อย่าหลงคารมใครง่ายไป คนที่เข้าหาเรามีหลายแบบ
หากตัวเรานั้นเอาแต่ “โลกสวย” มองคนไม่ขาด
ระวังจะกลายเป็น “เหยื่อ”
เรานั้นควรแยกให้ออก
ระหว่างเรื่องจริง กับการแสดงละคร ให้ดูน่าสงสาร
ไม่ใช่อุสาห์ยื่นมือไปช่วย แทนที่จะมีความดี
กลับได้ “ความซ ว ยมาแทนที่”
เผลอเมื่อไหร่ตัวเรานั้นอาจโดน “แว้งกัด” ทันที
แต่เชื่อเถอะ! ถ้าไม่รู้จักบุญคุณคน
ต่อให้ทำอะไรก็แล้วแต่ จะไม่มีทางเจริญ
ชีวิตเหมือนจะดี แต่ก็ไม่ดีอย่างที่คิด
เหมือนจะราบรื่น แต่ก็ไปได้ไม่ไกล
ล้มลุกคลุกคลานอยู่ที่เดิม และสุดท้ายก็ “พัง” ไม่เป็นท่า
ไม่ต้องทำอะไร ไม่ต้องทวงบุญคุณ
ดีที่สุดคือการ “เลิกคบ”
แล้วโยนออกไปให้ไกลจากชีวิตของเรา
เพราะนั้นเป็นนิสัยธาตุแท้ ที่สามารเปลี่ยนได้ยาก
ต่อให้ดีแค่ไหน มันก็ “ไม่จำ!”
ไม่มีเพื่อน ไม่ใช่เรื่องน่ากลัว
ถ้ามีเพื่อนแล้วต้องคอยระวังตัว
น่ากลัวกว่าเยอะ!
ไม่ว่าจะเป็นกี่ครั้งที่เจ็บปวด กี่หนที่โดนหักหลัง
เพราะคำว่า “ไว้ใจ” จากคนใกล้ตัว
คนที่ไม่ดี มักมาในคราบของการเป็นมิตร
แสสร้างทำความดี ตีสนิทกับเราแบบเนียนๆ
เพื่อหวังผลประโยชน์จากเรา
เราชอบคนพูดดี แต่ก็แพ้ทางคนที่มาโกหกหลอกลวง
เรามองแค่คนฉาบฉวย เห็นเขาว่าดีคิดว่าเขาเป็นมิตรแท้
เชื่อใจ ให้ใจ ไปเกินร้อย
มิตรปลอมนั้น “เปรียบเสมือนงู”
ที่แว้งจะกัดเราได้เมื่อไหร่ตามที่ใจเขาต้องการ
เพราะเชื่อใจ จึงถูก “ทำร้ า ย”
เพราะสนิท เลยไม่ “ระวังตัว”
เพราะไว้ใจ ถึงต้อง “เจ็บหนัก”
จำไว้ว่า “สั ต ว์” บางตัว
ต่อให้เราเลี้ยงดี ทะนุถนอมมากแค่ไหน มันก็ “ไม่เชื่อง” กับเราอยู่ดี
ขอบคุณข้อมูลจาก : PuiPinnarat