พ่อแต่งตัวมอมแมมไปประชุมผู้ปกครอง พ่อ-แม่คนอื่นต่างพากันหัวเราะ แต่พอเขาขึ้นเวทีพูด ทำเอาเงิบกันทั้งห้อง
เมื่อไม่นานมานี้ ได้มีเว็บไซต์ต่างประเทศออกมาเปิดเผยเรื่องราวของชาวเน็ตท่านหนึ่งโดยระบุว่า.. งานประชุมผู้ปกครองที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง ผู้ปกครองเริ่มทยอยกันเดินเข้ามาในห้องประชุม ทุกคนแต่งตัวสุภาพและเป็นทางการ ผู้ปกครองที่เข้ามาต้องไปลงชื่อ และเดินไปนั่งในที่ที่ถูกจัดเอาไว้
โดยจะมีป้ายชื่อแปะเอาไว้ที่เก้าอี้ เวลา 08:00 น. คุณครูใหญ่จะเริ่มทำการเปิดการประชุมผู้ปกครอง ทันใดนั้นมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องประชุม เขาแต่งตัวสกปรกมอมแมม บนเสื้อมีคราบสี คราบดิน ดูแล้วเหมือนกับเพิ่งออกมาจากไซด์งานก่อสร้าง
ครูผู้ช่วยเดินเข้าไปถาม
“ไม่ทราบว่าคุณเป็นผู้ปกครองของ..?”
“ผมเป็นพ่อของหวังจื่อเหาครับ”
ครูจึงบอกว่าให้เดินไปลงชื่อ แล้วไปนั่งตามชื่อที่ระบุไว้ที่เก้าอี้
“ขอโทษครับผมอ่านหนังสือไม่ออกครับ…”
“ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวดิฉันลงชื่อให้แล้วพาไปเองค่ะ”
เขาเดินก้มตัวตามครูไปยังที่นั่ง ท่ามกลางเสียงหัวเราะของผู้ปกครองในห้อง
ครูใหญ่ได้เชิญผู้ปกครองขึ้นมาพูด บอกเล่าประสบการณ์ในการอบรมลูก แต่ผู้ปกครองที่ขึ้นมาพูด ก็พูดไปในลักษณะคล้ายกัน คือมีกฎระเบียบที่สร้างให้ลูก หากลูกไม่ทำตามหรือฝ่าฝืน ก็จะโดนลงโทษ อย่างเช่นแม่คนหนึ่งให้ลูกอ่านหนังสือ ท่องศัพท์วันละ 2 ชั่วโมง และยังต้องไปเรียนพิเศษเสริมวันเสาร์อาทิตย์อีกด้วย หากลูกทำไม่ได้ก็จะไม่ได้รับค่าขนม
ครูใหญ่ขึ้นพูดอีกครั้งและแจ้งผลการเรียนเทอมที่ผ่านมาให้กับทุกคน จึงขอเชิญผู้ปกครองของนักเรียนที่ได้คะแนนสูงที่สุดในชั้นเรียน ขึ้นมากล่าวคำแนะนำวิธีการอบรมเลี้ยงลูกให้มีประสิทธิภาพ
ครูใหญ่เรียนเชิญพ่อของหวังจื่อเหาขึ้นบนเวที เขาเดินขึ้นมาอย่างประหม่า ครูใหญ่แสดงความยินดีด้วยที่หวังจื่อเหาได้คะแนนท็อปของชั้นเรียนในปีนี้ ขอให้คุณพ่อช่วยกล่าวสั้นๆ เพื่อแชร์ประสบการณ์แก่ผู้ปกครองท่านอื่น ในขณะที่ผู้ปกครองคนอื่นๆต่างก็ตกใจ เพราะเขาเป็นคนไม่มีการศึกษา แต่ลูกชายเขากลับได้คะแนนสูงสุดในชั้นเรียน
“ผมไม่รู้ว่าจะแนะนำอะไรเพราะผมเป็นคนไม่มีความรู้ ผมแค่ชอบนั่งอยู่ข้างๆลูก นั่งดูลูกทำการบ้าน…”
“ผมทำงานที่ไซด์งานก่อสร้าง แต่ละวันก็จะยุ่งมาก พอกลับถึงบ้านมีเวลาผมก็อยากจะนั่งคุยกับลูก ใช้เวลานั่งดูเขาทำการบ้าน พอเขาทำการบ้านเสร็จก็จะชวนเขาไปกินข้าว หาน้ำให้เขาดื่ม”
“ลูกชายเคยถามว่า พ่ออ่านไม่ออกแล้วรู้ได้ยังไงว่าผมทำการบ้านถูกหรือผิด ผมจึงบอกว่า ก็ถ้าวันไหนแกทำเสร็จเร็วก็แปลว่าการบ้านมันง่าย ถ้าวันไหนแกนั่งคิดนานแสดงว่ามันยาก ผมก็จะหาของกินที่เขาชอบหรือน้ำเย็นๆมาให้เขาสักแก้ว !”
“ผมเคยถามลูกว่า ลูกอยากมีชีวิตที่ดี มีบ้านสวยๆ มีรถดีๆขับไหม ลูกตอบว่า อยากครับ ผมจึงบอกว่า พ่อไม่มีความรู้ อ่านหนังสือก็ไม่ออก จะไปทำงานอะไรดีๆก็คงยาก ได้แต่เป็นแรงงานแบบนี้ ถ้าลูกอยากมีชีวิตที่ดี ลูกต้องตั้งใจเรียนหนังสือ ความรู้ที่ติดตัวลูกและช่วยให้ลูกมีอาชีพมีการมีงานที่ดีในอนาคตได้ ความจริงถ้าจะให้ขอบคุณก็ต้องขอบคุณคุณครูทุกท่านที่ช่วยสั่งสอนและให้ความรู้กับลูกชายของผม ทำให้เขามีวันนี้ ขอบคุณครับ” เขาก้มหัวลงคำนับคุณครู เมื่อพ่อของหวังจื่อเหาพูดจบผู้ปกครองที่นั่งอยู่ในห้องก็ต่างปรบมือเสียงดัง
“คุณพ่อของหวังจื่อเหา พูดได้ดีมาก การให้เวลาอยู่กับลูกนั้นสำคัญมาก การพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ให้กำลังใจในวันที่ลูกเหนื่อย จะทำให้ลูกรู้สึกมีคุณค่าและ เป็นแรงผลักดันทำให้เขาพัฒนาตัวเอง”
อย่าคิดว่าเงินทองหรือสิ่งของจะทดแทนเวลาและความรักจากพ่อแม่ได้ เพราะสิ่งที่ลูกต้องการที่สุดไม่ใช่สิ่งอื่นใด นอกจากเวลาที่ได้อยู่กับพ่อแม่เท่านั้นเอง
ขอขอบคุณ : siamnews