คุณปู่วัย 88 นั่งรถเมล์ไป ทำงานวันสุดท้าย ไปทำงานกลับทำให้คุณปู่ซึ้งใจ
เมื่อไม่นานมานี้มีเรื่องราวดีๆที่น่าประทับใจ ณ ป้ายรถเมล์แห่งหนึ่งในเมือง คุณปู่วัย 88 ปีได้กำตั๋วยืนรอรถเมล์ท่ามกลางคนอื่นที่กำลังพึ่งเลิกงาน
เมื่อรถเมล์คันหนึ่งสีเขียวเหลืองประจำสายมาที่ป้ายรถเมล์ พอคุณปู่ขึ้นรถไปก็ต้องตกใจ ได้เอ่ยปากออกมาว่า ทำไมวันนี้ทุกคนบนรถมองแกด้วยสายตาที่เป็นประกาย แล้ววินาทีต่อมา ก็ทำให้คุณปู่นั้นน้ำตาไหล สินใจจนพูดไม่ออก
ที่แท้จริงแล้ววันนี้เป็นวัน “Angelo” ซึ่งคุณปู่วัย 88 ปีได้ไปทำงานเป็นวันสุดท้าย คุณปู่ทำงาน IRS มาแล้ว 60 ปี แล้วก็ขึ้นรถเมล์สาย 530 มาแล้ว 60 ปีเช่นเดียวกัน เพราะอย่างนั้นในวันที่คุณปู่จะเกษียณอายุ เพื่อนๆ ครอบครัว และคนที่แปลกหน้าที่นั่งมาที่รถสายเดียวกันก็ได้ร่วมกันจัดพิธีเกษียณอายุให้กับแก
ในตอนนั้นเองคุณปู่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลย เขาก็ปฏิบัติทุกวันแบบนี้หลังเลิกงานเป็นประจำ มารอรถเมล์กลับบ้าน พอรถเข้าจอดก็ขึ้นรถไปปิดบัตรตามปกติ แล้วก็เห็นคนขับอมยิ้มให้ คุณปู่ก็เลยถามกลับไปว่า ทำไมวันนี้รถสวยจังเลย เป็นวันพิเศษอะไรรึ
จากนั้นพอหันหน้าเข้าตัวรถ แกถึงได้พบว่าคนที่นั่งอยู่ในรถทุกคนล้วนเป็นคนที่แกรู้จัก ทุกคนตะโกนพร้อมกันว่า “เซอร์ไพร์ส!” คุณปู่ก็เลยทั้งดีใจทั้งอาย
รถเมล์ออกรถไปตามปกติ แล้วเรื่องราวน่ารักยิ่งกว่าก็เกิดขึ้น
เมื่อถึงป้ายถัดไปทุกป้าย ก็จะมีญาติหรือเพื่อนๆ กระโดดขึ้นรถมา โดยที่ในมือของทุกคนมีรูปถ่ายของคุณปู่ในช่วงอายุต่างๆ ที่ไม่ซ้ำกันด้วย
20 ปี, 30 ปี, 40 ปี จนถึง 88 ปี
เหมือนว่าทุกๆ ป้าย ก็คือทุกช่วงชีวิตที่ต้องเผชิญ
โดยไม่รู้ตัว ในรถก็เต็มไปด้วยคนมากมาย บนถนนสายนี้ คุณปู่เดินทางไปกลับมา 60 ปีแล้ว คุณปู่กับคุณย่ามีลูกด้วยกัน 6 คน รถเพียงคันเดียวในบ้านคุณปู่ให้คุณย่าเอาไว้ขับไปส่งตัวน้อยๆไปโรงเรียน
คุณปู่เล่าว่าหลายสิบปีมานี้แกเห็นความเปลี่ยนแปลงมากมาย คนขับรถที่เปลี่ยนไปเรื่อยๆ คนอายุไม่กี่ขวบๆที่เปลี่ยนจากใช้ตั๋วธรรมดาเป็นตั๋วผู้ใหญ่ แล้วอยู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งขึ้นรถมา คุณปู่ถึงกลับอึงไป “เป็นคุณจริงๆ”
ชายที่ขึ้นรถเมล์สาย 530 กับคุณปู่มา 10 กว่าปีกลายเป็นหนุ่มแล้ว เขาย้ายออกจากเมืองนี้ไปนานแล้ว แต่ก็กลับมาอีกครั้งเพื่อร่วมนั่งรถเมล์สาย 530 หลังเลิกงานพร้อมกับคุณปู่เป็นครั้งสุดท้าย เขาลูบศีรษะคุณปู่แล้วว่า “อย่าร้องไห้ไปเลย”
ผู้หญิงคนหนึ่งก็ซาบซึ้งใจจนกอดคุณปู่แน่น เธอว่าทุกครั้งที่นั่งรถแล้วเห็นคุณปู่เธอจะรู้สึกปลอดโปร่งใจ Thanks for making myday
หลานสาวกอดแกพร้อมหอมแก้มแล้วว่า “สุขสันต์วันเกษียณอายุค่า” ลูกสาวกับหลานสาวถ่ายรูปกับแกเป็นที่ระลึก ซึ่งคุณปู่ก็น่ารักมาก ชี้ไปที่มือถือแล้วว่า “ไอรูเล็กๆนี่คือกล้องถ่ายรูปหรอ”
แล้วคาดไม่ถึงว่าสุดท้ายยังมีเซอร์ไพร์สยิ่งกว่านั้น ทุกคนสนุกสนานเฮฮา แต่พอถึงป้ายบ้านคุณปู่รถก็ไม่เข้าจอดตามปกติ คุณปู่ก็รู้แล้วว่าจะต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ
ทุกคนพาคุณปู่ไปที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ในร้านเต็มไปด้วยผู้คนที่มาร่วมยินดี ทั้งเพื่อนร่วมงาน ครอบครัว เพื่อน คนขับรถเมล์สาย 530 หลายคน ทุกคนช่วยกันทำสไลด์ รวมภาพความทรงจำ 60 ปีที่ผ่านมาไว้ทุกช็อต
ทำไมเพิ่งเกษียณอายุตอน 88 ปี?
คนหนุ่มสาวหลายๆ คนไม่เข้าใจ ทำไมมีคนที่สามารถทำงานที่เดียวเป็นเวลา 60 ปีโดยไม่ไปไหน? พวกเขาดึงตัวคุณปู่ออกมา “คุณปู่ทำไมต้องทำงานจนอายุ 88 คนส่วนมากเกษียณอายุตั้งแต่ 65 ปีแล้ว แม้แต่พวกเราตอนนี้ยังไม่ต้องการไปทำงานเลย”
“ใช่ตามกฎหมายปู่สามารถเกษียณได้ตั้งแต่ 65 แล้ว ปู่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไม่เกษียณ ปู่ชอบงานของปู่ พนักงานทุกคนที่นั่นเป็นคนที่ปู่รับเข้ามาเอง ที่จริงบริษัทให้ปู่สามารถย้ายไปที่ Washington ได้ตั้งนานแล้ว แต่ปู่ก็ไม่ค่อยต้องการจะไป ปู่ชอบที่นี่”
คุณปู่นิ่งไปสักครู่ “สำหรับปู่แล้วสิ่งสำคัญอันดับ 1 ในใจคือศาสนา อันดับ 2 คือครอบครัว อันดับ 3 คือประเทศ ประเทศฟังดูกว้าง ที่จริงมันก็คืออาชีพที่ปู่ทำอยู่ทุกวันนั่นแหล่ะ ก็แค่นั้น”
“แล้วถ้าคุณปู่ชอบงานที่ทำอยู่ ก็สามารถทำต่อไปได้นี่นา จะลาออกทำไม?” คุณปู่ยิ้มๆ “มีอยู่วันนึงตอนทำงาน Icon บนเดสก์ทอปหายไป ปู่ก็เลยถามผู้หญิงข้างๆว่ามันไปไหน ถึงได้รู้ว่าคอมพิวเตอร์อัพเดท มันก็เลยเปลี่ยนตำแหน่ง ซึ่งเพื่อนร่วมงานทุกคนรู้ ปู่ก็เลยรู้สึกว่าตัวเองตามไม่ทันแล้ว”
สุดท้ายในงานปาร์ตี้ แสงไฟก็ส่องไปที่เก้าอี้ตัวหนึ่ง “พวกคุณจะมอบเก้าอี้ตัวนี้ให้ผมหรอ?” ทุกคนรู้ว่าคุณปู่ชอบนั่งเก้าอี้ด้านหลังคนขับ เพราะจะได้คุยกับคนขับรถได้สะดวกๆ แม้ว่าภายนอกคุณปู่จะดูสงบ แต่จากปลายนิ้วที่สั่นไหวๆแล้ว ภายในคงกำลังตื้นตันใจมาก
เมื่อคุณปู่และคุณย่านั่งลงบนเก้าอี้ตัวนั้น ทุกคนในงานก็ลุกขึ้นปรบมือกันอย่างเกรียวกราว วินาทีนั้นทุกคนล้วนอบอุ่นในจิตใจ หลังจากนี้คุณปู่มีแผนว่าจะพาคุณย่า และลูกๆไปเที่ยวอิตาลีด้วยกัน ทำงานมาตั้งนาน เงินเก็บก็มีมากพอ ก็เลยจะไปโรแมนติกสักหน่อย
ตามที่ทุกคนทำโปสเตอร์มาติดไว้เลย “On to the next adventure”
บางทีสำหรับคุณปู่แล้ว ช่วงชีวิตที่ผ่านมาอาจจะไม่ใช่งาน แต่เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตก็ได้
ขอขอบคุณ : liekr