อย่าคาดหวังอะไร แม้คุณจะเลี้ยงเขามา อ่านแล้วจะเข้าใจมากขึ้น

อย่าคาดหวังอะไร แม้คุณจะเลี้ยงเขามา อ่านแล้วจะเข้าใจมากขึ้น

เคยได้ยินคนที่เขาพูดกันว่า คนที่ไม่มีลูกเขามักจะมีบุญ.. เราก็สงสัยและตั้งคำถามหลายๆข้อ ว่าคนที่เขาไม่มีลูกนั้นมีบุญจริงหรอ ทำไมถึงเป็นแบบนั้นล่ะ เลยไปเจอบทความหนึ่ง เขาได้กล่าวเอาไว้ว่า

อย่าคาดหวังอะ จากลูกๆ ต่อให้คุณเลี้ยงใครไว้เผื่อดูแลคุณยามแก่เฒ่า เขาก็ต้องวุ่นวายกับการงานและภาระผูกพันต่างๆ เกินกว่าจะเวลามาช่วยเหลือดูแลอะไรคุณได้มากนัก อย่าคุณต้องเลิกเอาสุขภาพไปแลกกับความร่ำรวยได้แล้วมีเงินเท่าไรก็ซื้อสุขภาพคืนมาไม่ได้

ดังนั้น.. ตราบใดที่คุณยังมีข้าวปลาอาหารกินอย่างเพียงพอ มีเงินพอใช้สอยได้ทุกวัน เพียงเท่านี้ก็ดีเหลือหลายแล้ว อายุเท่านี้แล้ว คุณควรอยู่อย่างเป็นสุข ทุกบ้านต่างก็มีปัญหาของตนเอง อย่ามัวไปคิดเปรียบเทียบ แก่งแย่งแข่งดีกัน ไม่ว่าชื่อเสียง ฐานะในสังคม หรือความก้าวหน้าของเด็กๆ

สิ่งที่ควรจะแข่งกันจริงๆนั้น คือแข่งกันมีความสุข, มีสุขภาพดี และอายุยืนนาน ส่วนอะไรที่เราเปลี่ยนมันไม่ได้ ก็อย่าไปฝังอกฝังใจให้ป่วยการและทำลายสุขภาพตัวเองเลย อายุป่านนี้แล้วก็ยังเปลี่ยนมันไม่ได้เลย

“คนที่ไม่มีลูกเรียกว่าเป็นคนมีบุญ”

ถาม : คือตัวลูกเองไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะลูกไม่มีบุญใช่ไหมคะ

พระอาจารย์ : มีบุญสิ คนไม่มีลูกจะไปไม่มีบุญได้ยังไง คนมีลูกหน่ะเป็นคนมีกรรม ถามคนมีลูกเขาดูสิ

ถาม : ทำไมคนที่มีลูกถึงมีกรรมละครับ

พระอาจารย์ : เพราะว่าเลี้ยงลูกมันทุกข์ไง เดี๋ยวลูกก็ดื้อ เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่เชื่อฟัง หรือลูกไปทำอะไรให้เกิดความเสียหายขึ้นมา พ่อแม่ก็ ต้องทุกข์ ลูกไปทำร้ายข้าวของของคนอื่น พ่อแม่ก็ต้องมารับผิดชอบมาจ่ายค่าเสียหายต่างๆ งั้นเลี้ยงลูกมันไม่ใช่เป็นของสนุก ต้องหาเงินหาทอง มาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา ลูกนี่ไม่ต้องหาเลยใช่ไหม อยากจะได้เงินอะไรก็แบมืออย่างเดียวขออย่างเดียว พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงินมาได้สักบาทนี่ต้อง เหนื่อยยาก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหาเงินมาเลี้ยงลูกให้เหนื่อยยาก เนี่ยเขาถึงเรียกว่าเป็นทุกข์ คนที่ไม่มีลูกหน่ะเรียกว่าเป็นคนมีบุญ เราอย่าไปมี

ลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้แต่อย่าไปมีลูกก็แล้วกัน โตไปก็บวช บวชแล้วสบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ทุกข์

ถาม : ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้วอีกคนนึงไม่มีลูก คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความทุกข์แล้วก็แก่ไปทั้งคู่ แล้วตอนบั้นปลายชีวิตคนที่มี

ลูกเขาได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่ยามเจ็บไข้ได้ป่วย แต่คนที่ไม่มีลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมีกรรมมากกว่ากันคะ

พระอาจารย์ : คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้พึ่งตนเองได้ จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ก็ไม่มีชีวิตอยู่ต่อ ก็ไม่เป็นไรยังไงก็ต้องถึงวันนั้นอยู่ดี แล้วก็โอกาสที่

จะได้ลูกดีมันก็มีน้อยมากโอกาสได้ลูกไม่ดีมันจะมีมากกว่า แล้วจะมาเสียอกเสียใจมากกว่าคนที่ไม่มีลูก คนที่ไม่มีลูกเขาก็ต้องเตรียมตัวพึ่งตัวเขา

เมื่อเขาไม่มีใครมาพึ่งแล้วเขาอยู่กันได้ อย่างเป็นพระนี่ก็ไม่มีลูกใช่ไหม ก็ต้องรู้จักพึ่งตัวเองให้มาก หัดช่วยเหลือตัวเองเอาไว้ เพราะมีลูกก็ใช่ว่าลูกจะอยู่เลี้ยงดูเราเสมอไป

ยิ่งเราเลี้ยงเขามาดี เรายิ่งคาดหวังกับเขาไว้มาก ว่าเมื่อเราแก่ขึ้นมาเขาต้องกลับมาเลี้ยงดูเรา แต่ถ้าเขาเกิดไม่มาดูแลเราละ จะไม่ยิ่งทุกข์ไปใหญ่หรอ

บางคนยิ่งแล้วใหญ่ พอมีลูก ลูกมีหลาน เอาหลานมาฝากไว้ให้เลี้ยง เป็นภาระต่อไปอีก แล้วก็ไม่เคยกลับมาดูแลเราด้วยซ้ำ

สิ่งที่ทำให้เราเป็นทุกข์มากที่สุดคือ ความคาดหวัง เพราะฉะนั้น ไม่ต้องคาดหวังอะไรแต่แรกก็ไม่ทุกข์ พึ่งตัวเองให้ได้มากที่สุดก็พอ

ขอบคุณข้อมูลจาก : gangbeuty.com