หัดอยู่คนเดียวให้ไหว แม้บางครั้งไม่ได้รับกำลังใจจากใคร
การใช้ชีวิตของใครหลายๆคนย่อมมีความแตกต่างกันออกไป การที่จะใช้ชีวิตของเราให้มีความสุขได้นั้น ล้วนมาจากคนรอบข้างและที่สำคัญคือตัวเราเอง อันดับแรกเลยเราจะต้องมีการสร้างพื้นฐานของความสุข นั่นคือการมีสุขภาพที่ดีเอาไว้ก่อน อาจจะเรียกได้ว่าเมื่อตัวเรานั้นมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรงดีแล้วในด้านของอารมณ์ก็ย่อมมีความสดใส ทำให้ตัวเราไม่เ ค รี ย ด มองโลกในแง่ดี และยังทำให้เรามีพละกำลังที่จะสามารถทำสิ่งต่างๆได้อย่างคล่องแคล่ว
เราจะต้องรู้จักเรียนรู้การรักตัวเองและอยู่คนเดียวให้ได้อย่างมีความสุข เพราะแน่นอนว่าหากวันใดวันหนึ่ งที่คนรอบข้างคนข้างๆตัวเรานั้นไม่ได้อยู่กับคุณ หรือไม่ได้ใส่ใจคนได้เหมือนเดิม คุณจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ เพราะแน่นอนว่าต่างฝ่ายต่างเลือกทางเดินเป็นของตัวเองกันทั้งนั้น ย่อมมีทางเดินที่อาจจะไม่เหมือนกันหรือเหมือนกัน แต่เดินไปต่อด้วยกันไม่ได้ จำเป็นจะต้องแยกย้าย
การเรียนรู้คนคนหนึ่ งนั้น เผื่อใจไว้สำหรับรักตัวเองบ้ าง อย่าทำให้คนคนหนึ่ งนั้นกลายมาเป็นทั้งหมดของชีวิต ความซาบซึ้งที่มีมันแทนความผูกพันไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็นเพื่อนเป็นคนแปลกหน้า คนเราทุกคนนั้นเรียนรู้ที่จะต้องยิ้ม แม้ในใจจะไม่ไหวก็ตาม
คนเรานั้นล้วนมีความเห็นแก่ตัวอยู่กับตัวเองกันทั้งนั้นไม่มากก็น้อย อย่าไปนั่งคาดหวังว่าใครเขาจะดีกับคุณ ว่าใครเขาจะอยู่กับคุณได้ตลอด ตัวคุณเองต้องฝึกที่จะยิ้มอยู่บ่อยๆ ฝึกเข้าสังคมอยู่ร่วมกับคนอื่น ฝึกทำในสิ่งที่ทำให้คุณมีความสุข เตือนสติตัวเองเอาไว้มากๆ หากอยู่ร่วมกับสังคมแน่นอนว่าไม่มีอะไรที่ถูกใจไปซะหมด จะต้องมีคนที่ชอบคนที่ไม่ชอบมันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ เรียนรู้ที่จะอยู่บนสังคมให้ได้
อย่าเลือกคบคนที่หน้าตา คนหน้าตาดีใช่ว่าจิตใจจะดีตาม คนหน้าตาไม่ดีใช่ว่าจิตใจเขาจะไม่ดี อย่ามองคนแค่เพียงภายนอก ให้มองลึกไปที่จิตใจว่าเขามีจิตใจที่ดีแค่ไหน
และธรรมชาติของมนุษย์ล้วนมีความเปลี่ยนแปลงไปในทุกเวลาทุกนาที คนสองคนอาจจะอยู่ร่วมกันไม่ได้ไปตลอดเวลา อย่าเอาแต่เรียกร้อง อย่าเอาแต่ร้ อ งไ ห้เพราะชีวิตของคนเรานั้นจำเป็นที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า สร้างความสุขสร้างรอยยิ้มให้กับตัวเองมีค่ามากกว่าเป็นไหนๆ
เขียน / เรียบเรียง : postsod