หมดยุคปริญญาแปะผนังบ้าน ทำงานให้เป็นสำคัญกว่าไหนๆ
แน่นอนว่าในเรื่องของการเรียนนั้น เป็นสิ่งสำคัญ แต่ในปัจจุบันนี้ต่อให้ตัวคุณจะเรียนมาสูงมากแค่ไหน จะจบจากที่เรียนดีๆราคาแพง นั่นไม่ใช่ข้อสำคัญ การทำงานให้เป็นต่างหาก คือ ประเด็นสำคัญ
ในประเด็น อย่างแรกในเรื่องนี้คือการเรียน หากจะมองนั่นคือการศึกษา มันเป็นเรื่องของคนเพียงคนเดียว แม้จะเรียนดี เรียนแย่แต่สุดท้ายแล้วก็อยู่กับคนนั้นเองทั้งนั้น คนรอบข้างก็ไม่ได้ช่วย เหลืออะไรมาก สถานที่ที่เรียนจบมา ก็ไม่เกี่ยว มันอยู่กับฝีมือของตัวเอง และผลการเรียนที่ดีก็ย่อมมีแนวโน้มว่าอาจจะทำงานเป็น ทำงานเก่ง กว่าจะเรียนจบก็ต้องมีการฝึกฝนมามากมายหลายวิธี
แม่อย่างนั้นก็ตาม การฝึกฝนอยู่ในระหว่างที่เรียนนั้นเป็นเพียงขอบเขต ฝึกให้เรียนรู้ ถ้าทำถูกก็แล้วไป แต่ถ้าทำไม่ถูกก็กลับไปแก้ไขจนกว่าจะดีขึ้น ซึ่งเป็นหลักง่ายๆของชีวิตนักศึกษา
ในชีวิตเรื่องเรียนนั้นจะจบออกมาดี หรือ จบออกมาแบบไม่ได้เรื่อง ซึ่งจะถูกนำไปพิสูจน์ต่อไป ในช่วงชีวิตวัยทำงาน
ประเด็นที่สอง คือ เรื่องการทำงาน การทำงานคือการพิสูจน์คุณภาพของคนว่าคนคนนั้นมีคุณภาพแค่ไหน คุณภาพมากแค่ไหนวัดกันอย่างไร ง่ายๆ เลย ก็แค่วัดว่า ผลของงานที่ทำสัมฤทธิ์ออกมา มันเกิดคุณค่าหรือประโยชน์ แก่คนอื่นมากแค่ไหน นั่นแหละคือคุณภาพ จะเห็นว่าตอนเรียนเราไม่วัดผลการเรียนแบบนี้เลย
การเรียนเป็นอะไรที่ง่ายสอบไม่ผ่ าน ก็ลงเรียนใหม่ แต่ถ้าทำงานแล้วทำไม่ผ่ า จะเกิด อะไรขึ้นบ้าง เสี ย เวลา เสี ยเงิน เสี ย ใจ ถูกเจ้า นา ยว่าเพื่อนร่วมงานขาดความเชื่อถือ ทั้งหมดนี้คือโลกของความจริงโลก
ในขณะเดียวกัน มันก็เป็นโลกที่หอมหวาน เมื่อเราทำงานสำเร็จขึ้นมา เกิดคุณค่าต่อผู้อื่นในวงกว้าง สังเกตดีๆ ชีวิตในช่วงกำลังเรียน คือช่วงอยู่ในโลกของจินตนาการ แต่ชีวิตในช่วงทำงานมันคือ โลกแห่งความจริง
คนที่ประสบความสำเร็จในชีวิตทั้งหลายเขาเชื่อว่า ถึงแม้เรียนจบจากช่วงชีวิตวัยเรียนแล้ว เขาหาได้คิดว่าเขาต้องหยุดเรียนรู้อยู่แค่นั้นไม่ แต่กลับกลายเป็นว่าพอจบการเรียนในช่วงวัยเรียน จะต้องศึกษาแบบจริงๆ จังๆ ต่อในระดับที่สูงขึ้นไป
ส่วนคนที่ชีวิตล้ มเห ล วก็มีสาเหตุเพียงสาเหตุเดียว ก็คือ ไม่เรียนรู้ที่จะแก้ไขในสิ่งที่ผิ ด ให้ถูกต้อง มันก็ ผิ ดซ้ำๆ จนหาคุณภาพที่ดีไม่ได้ และสิ้นความน่าเชื่อถือในที่สุด
ขอบคุณข้อมูลจาก : ธรรมดีได้ดี