เวลาไม่มีเงิน คนแรกที่นึกถึงคือพ่อแม่ แต่เวเลาที่มีเงิน คนแรกที่นึกถึงคือแฟนและเพื่อน
ลูก เปรียบเสมือนไข่ในหินของพ่อแม่ คอยอบรมสั่งสอนเลี้ยงดูด้วยความรัก ความห่วงใยความสุขที่แท้จริงของพ่อแม่ คือเห็นลูกของเรามีความสุข ไม่เป็นทุกข์
เวลาไม่มีเงิน…….คนแรกที่คิดถึงคือพ่อและแม่
แต่พอมีเงิน……..คนแรกที่คิดถึงคือแฟนและเพื่อน
อยากได้รถ….เวลาเรามีความสุข มักจะมองหาแฟนและเพื่อน
เวลาเรามีความทุกข์ คนที่กังวลหดหู่และเศร้าสลดใจ คือพ่อและแม่
เวลาประสบความสำเร็จ เรามักมองหาแฟนและเพื่อนเพื่อนัดฉลองและสังสรร..
แต่คนที่ดีใจที่สุดคือพ่อและแม่ กลับกลายเป็นคนที่เรามองข้ามไป
ลูกไปรื่นเริงตามโรงหนัง เธค ผับโต๊ะสนุ๊กฯลฯ..
พ่อและแม่กำลังทำงานหรือนอนหลับเก็บแรงไว้ทำงานหาเงินในวันรุ่งขึ้นเพื่อแลกสุขของลูก อยากให้ลูกเรียนสูงๆ
เวลาแต่งงาน คนที่เป็นธุระหาสินสอดทองมั่นคือพ่อและแม่
ส่วนคนที่มีความสุข คือลูก
พ่อ และแม่ตำหนิ ตักเตือน
บางครั้งเต็มไปด้วยอารมณ์ พื่อให้ลูกได้ดี
แต่ลูกคิดว่าสิ่งที่พ่อและแม่พูด เป็นแค่เรื่องไร้สาระ
พ่อและแม่ คือผู้ฝ่าฟันปัญหาเป็นร้อยพันประการเพื่อลูก
แต่พอลูกมีปัญหา มักคิดได้แค่ ท้อถอยหดหู่หรืออยากตาย!
พ่อ และแม่คือผู้ที่ปกป้องและยืนเคียงข้างลูกจวบจนชีวิตจะหาไม่
ลูกกำลังคิดถึงสิ่งใด?
ถ้าเลือกคนตัวอย่างออกมาซัก ๑๐ คน และถามทั้ง ๑๐ คนนั้นว่า “รักพ่อรักแม่ไหม”
คงไม่มีใคร ที่ตอบว่า “ไม่รัก” แต่จะมีซักกี่คนที่แสดงออกว่ารักท่าน
ความรัก…ไม่จำเป็นต้องแสดงออก
ความรัก…ไม่จำเป็นต้องถ่ายทอด
แต่ถ้าเราคิดอีกแง่หนึ่งในทางกลับกัน “คุณอยากให้พ่อ หรือแม่ชมสักครั้ง”
พ่อและแม่ของคุณก็เช่นกัน “อยากให้ลูกกอดสักหน่อยก็ยังดี”
ตอนนี้คงยังไม่สายเกินไป ที่เรา…จะมาเริ่มทำสิ่งดีๆ ให้กับคุณพ่อและคุณแม่
รักท่านให้มากๆ เอาใจใส่ท่าน ตั้งใจเรียน แล้วก็เป็นเด็กดี เชื่อว่าทุกคนต้องทำได้
เพราะมันเป็นเรื่องง่ายๆ เพียงนิดเดียวที่ไม่เหนือบ่ากว่าแรง
ขอบคุณข้อมูลจาก : kalyanamitra