อ่านจบเกิดคำถามว่า นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้หยุดอ่านข้อความในบทความดีๆแบบนี้

อ่านจบเกิดคำถามว่า นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้หยุดอ่านข้อความในบทความดีๆแบบนี้

เพราะอ่านจบคุณจะเกิดคำถามกับตัวเองว่า นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้หยุดอ่านข้อความในบทความดีๆแบบนี้ อย่างน้อยบทความนี้ก็ช่วยเบรกความคิดการเร่งรีบของตัวเราได้ สามารถช่วยหยุดความคิดการเอาแต่ใจของตัวเองได้ในระดับหนึ่ง ต้องขอบคุณกับความบทนี้จริงๆที่ทำให้ดิฉันตาสว่าง

แม่ของผมนั้นเป็นคนที่ทำอาหารเป็นประจำที่บ้านทุกวัน มีอยู่คืนหนึ่งหลังจากที่แม่ทำงานหนักมาตลอด แม่ของผมขับมาด้วยความเหนื่อยล้าและทำอาหารเย็นให้เรากินตามปกติ ที่โต๊ะอาหารไม่ได้วางจานที่มีปลาทูทอดไหม้เกรียมเอาไว้บนโต๊ะ ต่อหน้าพ่อ ผมสงสัยบ้างอย่างและรอที่ว่าจะถามคำถามอะไรบางอย่างออกไป

แต่… พ่อไม่พูดอะไร และตั้งหน้าตั้งตา กิน ปลาทูไหม้ตัวนั้น และหันมา ถามผมว่า ที่โรงเรียน เป็นอย่างไรบ้าง

คืนนั้น หลังอาหารเย็น ผมจำได้ว่า ได้ยิน แม่ ขอโทษพ่อ ที่ทอดปลาทูไหม้ และ ผมไม่เคยลืม ที่พ่อ
พูดกับแม่เลย “โอย… ผมชอบ ปลาทูทอด เกรียมๆ อร่อยมาก นะแม่”

คืนต่อมา ผมเก็บคำถามในใจ ก่อนนอน และถามพ่อว่า “พ่อชอบปลาทูทอด เกรียมๆ จริงๆ เหรอ
พ่อลูบหัวผม และตอบว่า

“แม่ของลูก

ทำงานหนัก มาทั้งวัน…

ปลาทูไหม้ 1 ตัว ไม่เคยทำร้ายใคร แต่คำพูด ที่ต่อว่า กันนั้นต่างหาก ที่จะทำร้ายกัน”

“ชีวิตคนเรา

เต็มไปด้วย ความไม่สมบูรณ์แบบ และ แต่ละคน ก็ ไม่ได้เกิดมา สมบูรณ์แบบ

ตัวเราเอง

ก็ไม่ได้มีอะไร ดีกว่าใครๆ”

แต่สิ่งที่ พ่อเรียนรู้ ในช่วงชีวิต คือ…..

การเรียนรู้ ที่จะยอมรับ

ความผิด ของคนอื่น และ ของตัวเอง

การเลือก ที่จะยินดีกับ

ความคิดต่างกันของ

แต่ละบุคคล เป็นสิ่งสำคัญ ในการรักษา ชีวิตครอบครัว ที่มีความสุข และยืนยาว

“ชีวิตเรา สั้นเกินกว่า ที่จะตื่นขึ้นมา พร้อมกับ

ความเสียใจ ที่ว่า เราทำผิดกับ คนที่เรารัก

และรักเรา ให้ดูแล และ

ทะนุถนอม คนที่รักเรา และพยายามเข้าใจ และให้อภัย จะดีกว่า”

ถ้าเรารู้ เราจะ ทำไหม?

เราจะบีบแตร ใส่คนที่ ยืนยึกยัก ริมถนน แยกที่ผ่านมาไม๊– ถ้าเรารู้ว่า เค้าใส่ขาเทียม

เราจะเบียดชน คนข้างหน้า ที่เดินช้ามากไม๊ – ถ้าเรารู้ว่า เค้าเพิ่งตกงาน

เราจะขำ คนที่ แต่งตัวเชยไม๊ – ถ้าเรารู้ว่า เค้ามีชุดเก่ง แค่ชุดเดียว

เราจะรำคาญ สาวโรงงาน ที่มาเดิน พารากอนไม๊ – ถ้าเรารู้ว่า นั่นคือ การฉลองวันเกิดของเธอ

เราจะหมั่นไส้ ลุงที่หัวเราะ เสียงดังลั่น คนนั้นไม๊ – ถ้ารู้ว่า แกเป็นมะเร็ง ขั้นสุดท้าย

เรารู้แจ่มชัดเสมอ… ว่าชีวิตเรา กำลังเจออะไร

แต่เรา ไม่มีวันรู้ว่า “คนที่เราเจอ – กำลังเจอ กับอะไร”

โลก กว้างกว่า เงาของเรา และโลก ก็ไม่ได้หมุน รอบตัวเรา

มองข้าม เรื่องเล็กๆ น้อยๆ ไปบ้าง ให้โอกาส และให้อภัย มีความเข้าใจ ซึ่งกันและกัน จะได้รัก และอยู่ด้วยกัน อย่างยั่งยืน ยาวนาน

ขอขอบคุณ : หนึ่งดวงใจ ให้ธรรมะ