แต่งงานมา 20 กว่าปี ไม่เคยทะเลาะกันเพราะสาเหตุนี้ คำสอนดีๆที่อยากให้หญิงชายได้อ่าน
ผมแต่งงานมา 20 กว่าปี ตอนนั้นผมอายุได้ 27 ปีแต่งงานกับภรรยา ครองคู่กันมา 23 ปี ผมเองนั้นมีลูกสาวและลูกชายที่น่ารักทั้งสองคน ครอบครัวเราไม่เคยทะเลาะกันเลยเพราะว่าคำสอนนี้
เป็นคำสอนจาก ปู่พี่เสือ ผมเป็นคนแรกที่ได้แต่งงานในบรรดาพี่น้องทั้ง 6 คน และนี่คือคำสอนผู้เป็นพ่อแก่ลูกชาย
ก่อนแต่งงาน…
อยากให้ผู้ชายทุกคนได้อ่าน!!!
พ่อบอกว่า…ตอนที่เมียของลูกยังเป็นสาว…เขาอยู่บ้านพ่อแม่เขา…เขาเลี้ยงกันมาเอง…ข้าวบ้านเราสักเม็ด…น้ำบ้านเราสักแก้ว…เราก็ไม่เคยให้เขาได้กิน…แต่เป็นเพราะคำว่า”รัก”…เขาจึงจากอ้อมอก…อันอบอุ่นของพ่อแม่เขา…มาใช้ชีวิตอีกครึ่งค่อนที่บ้านเรา…มาเป็นเมียของลูก…มาเป็นลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่…เอาพ่อแม่ของลูกเป็นพ่อแม่ของตัวเอง…เอาพี่น้องของลูกเป็นพี่น้องของตัวเอง…หากเราไม่ทำดีกับเขา…มันน่าละอายต่อพ่อแม่ของเขาหรือเปล่า???
เวลาผู้ชายเจออาหารที่ชอบกิน…ก็จัดการซะพุงกาง…เมื่อท้องอืดก็รู้สึกไม่สบายตัว…ต้องหาทางออกไปเดินเล่นเตร็ดเตร่…เมียของลูกต้องอุ้มท้องให้บ้านเราตั้งสิบเดือน…หากเขาไม่ยินดีที่จะเป็นแม่…ใครกันจะยอมทนอึดอัดแสนทรมาน…อย่างนั้นเพื่อให้กำเนิดชีวิตน้อยๆ…ลูกที่เกิดมาก็ไม่ได้ใช้สกุลของตัวเอง…หากเราไม่ทำดีต่อเขา…มันน่าละอายไหม…ที่เขายอมสละเพื่อบ้านเราขนาดนั้น???
ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงต่างก็มีอารมณ์อ่อนไหว…ผู้ชายอ่อนไหวกับเรื่องราว…หากคิดว่าเรื่องใดไม่ถูกต้องก็จะฝังใจ…ต่อให้เรื่องนั้นมันจะผ่านไปแล้วก็ตาม…ก็ยังโมโหไม่หาย…
ส่วนผู้หญิง…อ่อนไหวกับคำพูด…หากฟังแล้วไม่เข้าหู…ยิ่งฟังก็จะยิ่งอารมณ์เสีย…ต่อให้มันผ่านไปแล้วก็ยังโมโหไม่หาย…ดังนั้นลูกเป็นผู้ชาย…ต้องรู้จักลดทิฐิลงก่อน…พูดอะไรที่เมียลูกชอบฟัง…ต้องรู้จักเอาใจใส่…ลูกก็สบายใจ…เมื่อสิ่งนี้คือความสุข…ใยลูกจะไม่ลงมือทำเล่า…
โลกนี้ผู้หญิงสวยๆมีเยอะ…แต่เมื่อแต่งงานแล้ว…จะวอกแวกไม่ได้…และอย่าเอาเมียของลูกไปเปรียบกับหญิงอื่น…ชีวิตของคนเรา…เกิดมาในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน…ประเพณีไม่เหมือนกัน…การเลี้ยงดูที่ต่างกัน…จึงเป็นที่มาของนิสัยและความชอบ…ที่ไม่เหมือนกัน…จนถึงช่วงที่แต่งงาน…ความชอบและนิสัยก็ถูกฝังแน่นแล้ว…
คำโบราณกล่าวว่า…
“ถมทะเลย้ายภูเขายังว่าง่าย แต่นิสัยเปลี่ยนยาก”เมื่อลูกแต่งงานแล้ว…ก็อย่าได้เอามาตรฐาน…การเป็นอยู่ของลูก…ไปตัดสินความต่างของเขา…ว่าเป็นข้อบกพร่อง…พ่อหวังว่าลูกจะเริ่มจากตัวลูกก่อน…เปลี่ยนแปลงตัวเจ้าก่อน…
สังคมสมัยนี้…
ทั้งผู้หญิงและผู้ชายต่างทำงานนอกบ้าน…ลูกก็ต้องช่วยทำงานบ้าน…ไม่ใช่ปล่อยให้เมียทำงานบ้านอยู่คนเดียว…เมียของลูกลูกก็ต้องรัก…หากวันหนึ่งมีใครคนอื่นที่รักเมียของลูก…มากกว่าลูกรัก…ลูกก็เตรียมรับมือกับปัญหาที่จะตามมาได้เลย…การแต่งงานเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต…การครองคู่อยู่ร่วมชายคา…การเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน…หลายต่อหลายคู่หย่าร้างกันด้วยความไม่เข้าใจ…เหตุจากมือที่สามก็หลายเรื่องราว…
แต่จงจำไว้ว่า…
การแต่งงานไม่ใช่สิ่งที่การันตีความรักเสมอไป…แต่การเสมอต้นเสมอปลายเข้าใจกัน…คือสิ่งที่จะทำให้สองคนครองคู่กันไปจนแก่เฒ่า…
สำหรับผม…ความรักไม่มี”ชนะ”…ความรักไม่มี”แพ้”…มีแต่”รักเสมอ”….
ขอบคุณและสวัสดีครับ
ขอขอบคุณ : พล.อ.ต.ตะวัน นาครทรรพ