เพื่อนอยากสร้าง “ป่า” อ่านแล้วรู้สึกชื่นใจมาก

เพื่อนอยากสร้าง “ป่า” อ่านแล้วรู้สึกชื่นใจมาก

เพื่อนผม ดร.รัฐ พิชญางกูร เรียนด้วยกันตั้งแต่ป.1ถึงจบวิดยาจุฬา เพื่อนเป็นนักวิจัยที่เก่งกาจ สนใจต้นไม้เป็นพิเศษ จนเมื่อ 10 ปีก่อนตัดสินใจซื้อไร่รกร้างมาปลูกต้นไม้เพื่อให้เป็นป่า

ป่าในที่นี้หมายถึงป่าจริงจัง ป่าที่มีหลากหลายพรรณไม้ ป่าที่ไม่ได้ปลูกไว้เพื่อตัดขาย ไม่ได้ทำรีสอร์ท หรือกิจการอื่นใด

เพื่อนอยากสร้าง “ป่า”

วันนี้ป่าที่ครอบครัวเพื่อนเพียรปลูก กลายเป็นความเขียวอย่างเห็นได้ชัด เป็นภาพ before-after ที่ผมชื่นชอบสุดๆ

ยุทธศาสตร์ชาติตั้งเป้าป่าทั้งประเทศ 40% หน่วยงานรัฐบอกว่าป่าธรรมชาติ 25% เป็นไปได้ แต่ป่าของคนที่พวกเราต้องช่วยกันปลูกช่วยกันดูแลอีก 15% จะเป็นไปได้ไหม ?

ผมเองก็สองจิตสองใจ จนเมื่อมาเห็นของจริงที่เพื่อนทำขึ้นมา ผมเริ่มเห็นความหวัง

เพื่อนผมคงไม่ใช่คนเดียวที่ทำเช่นนี้ ยังมีอีกหลายคนที่ผมรู้จัก เพียรสร้างป่าผืนเล็กผืนน้อยของตัวเอง เพื่อฝากบางอย่างไว้ให้ลูกหลานในวันหน้า

เป็น #มรดกสีเขียว ที่อาจมีความหมายยิ่งกว่ามรดกอื่นใด

อยากให้เพื่อนธรณ์ทุกคนที่กำลังเพียรปลูกต้นไม้ได้เห็นภาพนี้ เรามีหวัง อีกห้าปีสิบปี เราจะมีป่าผืนน้อยๆ ของเราเหมือนที่ดร.รัฐมีบ้าง

ขอบคุณดร.รัฐสำหรับสีเขียวที่มอบให้ประเทศไทย แม้จะเป็นแค่หย่อมเล็กท่ามกลางพื้นที่สีน้ำตาลอันเวิ้งว้าง แต่สีเขียวก็ยังเป็นสีเขียว

จึงอยากนำเรื่องดีในวันสิ้นปีมาบอกเพื่อนธรณ์ เพื่อให้ปีหน้าและปีต่อไป สีเขียวอีกหลายหย่อมจะเกิดขึ้นทั่วเมืองไทยโดยไม่ต้องรอใคร

เราทำของเราเองได้ครับ

ขอขอบคุณ : Thon Thamrongnawasawat