ก่อนจะแผ่เมตตาให้ใคร ต้องแผ่เมตตาให้กับตัวเองก่อน
การที่มีโอกาศสวดมนต์เราจะแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติ เรามักลืมแผ่เมตตาให้ตัวเอง เพราะทุกอย่างจะให้คนอื่นตลอด แต่ว่าความจริงแล้วมันต้อง เริ่มต้นด้วยตัวเราก่อนนะ เวลาเราจะแผ่เมตตา มันจะมีเป็นบทภาษาบาลี ที่ว่า..
อะหัง สุขิโต โหมิ ขอให้ข้าพเจ้าจงมีความสุข
อะหัง นิททุกโข โหมิ ขอให้ข้าพเจ้าจงปราศจากทุกข์
อะหัง อะเวโร โหมิ ขอให้ข้าพเจ้าจงปราศจากเวร
อะหัง อัพยาปัชโฌ โหมิ ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากความลำบาก
อะหัง อะนีโฆ โหมิ ขอให้ข้าพเจ้าปราศจากอุปสรรค
สุขี อัตตานัง ปะริหะรามิ จงรักษาตนให้มีความสุข ตลอดกาลนาน เทอญ คือพอเราเริ่มให้ที่เราปุ๊บ แล้วเราจะไปให้คนอื่น เราก็ให้ได้ แต่ส่วนมากเราจะให้เจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาติ
เราจะเห็นเลยว่า เปลี่ยนจากคนนี้ เลิกจากคนนี้ ไปเจอกับคนนั้น เลิกกับคนนั้น ไปเจอกับคนโน้น เพราะคำว่าเจ้ากรรมนายเวรทุกภพทุกชาตินั้นแหล่ะค่ะ…
ขอบคุณที่แชร์บทความแก่เพื่อนมนุษย์ ขอให้เจริญๆ
บทความจาก : Master Antiga