เรือสำราญ และสามีภรรยา (ข้อคิดสอนใจ)
เรือสำราญลำหนึ่งเจอมรสุมทางทะเล บนเรือมีสามีภรรยาคู่หนึ่ง กระเสือกกระสนมาถึงเรือชูชีพ บนเรือชูชีพมีเพียงที่ว่างที่เดียว ทันใดนั้นสามีผลักภรรยาไปข้างหลัง ตัวเองโดดขึ้นไปบนเรือชูชีพ ภรรยายืนอยู่บนเรือที่ค่อยๆจมลง แล้วตะโกนไปที่สามีประโยคหนึ่งว่า….
- เล่าถึงตอนนี้ อาจารย์ถามนักเรียน ：พวกเธอลองเดา ว่าผู้หญิงจะตะโกนว่าอะไร?
- พวกนักเรียนต่างโกรธเกรี้ยว ต่างพูดว่า ：ฉันเกลียดคุณ ฉันมันตาบอด
- ณ บัดดล อาจารย์สังเกตุเห็นนักเรียนคนหนึ่งไม่พูดไม่จาตลอดเวลา ก็เลยถามเธอ นักเรียนคนนี้พูดว่า
- อาจารย์ หนูคิดว่าผู้หญิงคงจะตะโกนว่า “ดูแลลูกเราให้ดีดีนะคะ”
- อาจารย์ตกใจ ถามว่า เธอเคยได้ยินนิทานเรื่องนี้แล้ว ใช่ไหม?
- นักเรียนสั่นหัว “ไม่เคย แต่ตอนแม่หนูป่วยหนักก่อนตาย ได้พูดแบบนี้กับพ่อหนูค่ะ”
- อาจารย์ซึ้งใจและพูดว่า คำตอบถูกต้อง
เรือจมลงไปแล้ว ผู้ชายกลับไปถึงบ้าน เลี้ยงดูบุตรสาวตามลำพังจนโต หลายปีผ่านไป ผู้ชายป่วยตาย ลูกสาวจัดข้าวของของพ่อ พบไดอารี่ของพ่อ
ที่แท้ พ่อกับแม่ไปเที่ยวเรือสำราญ แม่ก็ป่วยเป็นโรคที่รักษาไม่หาย เงื่อนเวลาแห่งความเป็นความตาย พ่อฉวยโอกาสเดียวที่จะรอดชีวิต เขาเขียนในไดอารี่ว่า ฉันอยากจะจมลงใต้ทะเลพร้อมเธอ แต่ฉันทำไม่ได้ เพื่อลูกสาว ฉันจำต้องให้เธอ นอนหลับยาวอยู่ใต้ทะเลลึก
นิทานเล่าจบ ห้องเรียนเงียบกริบ
- อาจารย์รู้ว่า นักเรียนต่างก็เข้าใจนิทานเรื่องนี้กันหมดแล้
- ความดีและความชั่วในโลกนี้ บางครั้งดูสับสนไม่ชัดเจน แยกแยะไม่ออก เพราะฉะนั้น อย่าตัดสินคนอื่นแบบผิวเผิน
- คนที่ชอบแย่งจ่ายบิลก่อน ไม่ใช่เพราะมีเงินมากไป
- แต่ให้ความสำคัญของมิตรภาพมากกว่าเงินทอง
- เวลาทำงาน คนที่ยินดีทำมากกว่าคนอื่น ไม่ใช่เขาโง่ แต่เขารู้หน้าที่
- หลังจากทะเลาะกัน คนที่ขอโทษก่อน ไม่ใช่เขาผิด
- แต่เขารู้จักทนุถนอมคนข้างกาย
- คนที่ยอมช่วยเหลือคุณ ไม่ใช่ติดค้างอะไรคุณ
- แต่เขาเห็นคุณเป็นเพื่อนแท้
- คนที่ส่งข่าวสารให้คุณบ่อยๆ ไม่ใช่ว่างจนไม่มีอะไรทำ
- แต่เพราะว่าในใจเขามีคุณ..
ถ้าเห็นว่าเป็นประโยชน์แชร์ต่อได้เลยค่ะ
แสดงความคิดเห็น